- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 15 Μαρτίου 2015 15 Μαρτίου 2015
Το Σάββατο, 28 Φεβρουαρίου 2015, πραγματοποιήσαμε μια όμορφη εκδρομή στον Ελικώνα, ένα από τα αγαπημένα μας βουνά, όπου κάνουμε συχνά πεζοπορίες.
Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να περπατήσουμε και να ανεβούμε στην κορυφή του Ζαγαρά (1525μ.). Εδώ στην αρχαιότητα βρισκόταν ο Βωμός του Ελικωνίου Διός και η πηγή Ιπποκρήνη, που σύμφωνα με τη Μυθολογία δημιουργήθηκε από χτύπημα στο έδαφος της οπλής του Πήγασου. Ο Πήγασος, το φτερωτό άλογο του Βελλεροφόντη, γιου του Ποσειδώνα και της Μέδουσας, πετώντας από τον Όλυμπο για την Αιθιοπία χτύπησε την οπλή του στον Ελικώνα και ανέβλυσε νερό. 
Ξεκινήσαμε στις 7.15 από τη Νίκαια και, αφού πήραμε την Εθνική οδό, κατευθυνθήκαμε προς τη Θήβα. Κάναμε μια στάση για καφεδάκι στο 90ό χμ και ύστερα φύγαμε για Αλίαρτο. Φτάνοντας στο χωριό Ευαγγελίστρια (Ζαγαράς), που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του Ελικώνα, περίπου στα 1000 μέτρα, ετοιμαστήκαμε για την πορεία μας και ξεκινήσαμε. Περπατώντας τα δρομάκια του χωριού εντυπωσιαστήκαμε από τις βρύσες με τα τρεχούμενα νερά που έρχονται από τον Ελικώνα. 
Όλοι μαζί οι πεζοπόροι και οι ορειβάτες ανεβήκαμε το χωματόδρομο μέχρι την τοποθεσία Χαλίκι, όπου κάναμε μια μικρή στάση για ξεκούραση και ήπιαμε από τη βρύση τρεχούμενο νερό, για να μας χαρίσει την ποιητική έμπνευση. Εδώ οι πεζοπόροι άρχισαν να κατηφορίζουν ένα χωματόδρομο στους πρόποδες του Ελικώνα προς το οροπέδιο των Μουσών και δια μέσου της πηγής Αγανίππης φτάσαμε στην Άσκρη.
Σε κάποια από τις πηγές αυτές του Ελικώνα μια μέρα ο ωραίος Νάρκισσος είδε το πρόσωπό του στα νερά της πηγής και από τον πολύ θαυμασμό για την ομορφιά του έμεινε εκεί θαυμάζοντας, μέχρι που υπέστη μαρασμό και πέθανε. Στη θέση εκείνη μετά από λίγο φύτρωσε το ομώνυμο άνθος ως σύμβολο της φθοράς των πάντων εκτός των θεοτήτων.
Στο τέλος της διαδρομής τους οι πεζοπόροι περάσανε ανάμεσα από αμπέλια, που τον καιρό αυτό τα κλάδευαν, αφού ακόμα δεν έχουν ανεβάσει τους χυμούς τους. 
Οι ορειβάτες συνέχισαν το μονοπάτι περπατώντας κάτω από τα έλατα, για να φτάσουν στην κορυφή. Η διαδρομή στη βόρεια πλευρά του βουνού, αρκετά ανηφορική, ενώ πιο πάνω έγινε πιο δύσκολη, γιατί άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα χιόνια. 
Το μονοπάτι, καλυμμένο με αρκετό χιόνι, σε πολλά σημεία του ξεπερνούσε το μισό μέτρο και είχε αρχίσει να μας δυσκολεύει. Ευτυχώς το χιόνι ήταν αφράτο και δεν γλιστρούσε, αλλά σε κάποια σημεία τα πόδια σου εξαφανιζόντουσαν μέσα στο χιόνι και έπρεπε να επιστρατεύσεις άλλες μεθόδους, για να σηκωθείς και να συνεχίσεις. Μετά από επίμονες προσπάθειες φτάσαμε σχεδόν στην κορυφογραμμή, όπου φυσούσε, είχε ομίχλη και το κρύο άρχιζε να γίνεται τσουχτερό. 
Κοντά στην πηγή Ιπποκρήνη ( στα 1200μ.), που ήταν σχεδόν σκεπασμένη με χιόνι , καθίσαμε λίγο, για να ξεκουραστούμε και να εμπνευστούμε. Σήμερα η πηγή αυτή λέγεται Κρύο Πηγάδι.
Στο μυαλό μας έρχονται τα λόγια του ποιητή Ονέστου:
«Ανεβαίνοντας στον Ελικώνα κουράζεσαι πολύ,
αλλά χορταίνεις με το γλυκό νερό της κρήνης του Πήγασου•
έτσι και της σοφίας ο δρόμος είναι ανηφορικός•
αν όμως φτάσεις στην άκρη της κορφής,
θα δοκιμάσεις τις χάρες των Μουσών της Πιερίας». 
Στη συνέχεια πήραμε το πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι 22 που διέρχεται μέσα από το πυκνό δάσος με έλατα και διασχίζει τον Ελικώνα σε πανέμορφα σημεία του και συνεχίζει στην ανατολική πλευρά, κοντά στην πόλη Άσκρη, πατρίδα του Ησιόδου. Εδώ παλιά βρισκόταν το "Άλσος των Μουσών", στο οποίο υπήρχαν πολλά αγάλματα και αφιερώματα που χάθηκαν στο πέρασμα των αιώνων. Η μέρα πολύ καλή για πεζοπορία και η Κλειώ, η Ευτέρπη, η Θάλεια, η Μελπομένη, η Τερψιχόρη, η Ερατώ, η Πολύμνια, η Ουρανία και η Καλλιόπη, οι εννέα μούσες μας καλούσαν να διασχίσουμε την κοιλάδα που σήμερα είναι γεμάτη με ελιές και αμπέλια. Δεξιά μας υπήρχαν οκτώ ανεμογεννήτριες που γυρίζουν κάνοντας έναν υπόκωφο θόρυβο, λες και στις μέρες μας έχουν πάρει τη θέση των εννέα μουσών ( ευτυχώς κάποια, η Κλειώ, κατάφερε και κρύφτηκε από τους ανθρώπους μέσα στο πανέμορφο δάσος του Ελικώνα). 
Κουρασμένοι αλλά κατευχαριστημένοι από την όμορφη και πολύωρη (6ωρη) διαδρομή φτάσαμε στην πλατεία του χωριού στην Άσκρη. Στο καφενεδάκι καθίσαμε λίγο να απολαύσουμε κάτι αναζωογονητικό, ένα τσάι, μια πορτοκαλάδα, μια ζεστή σοκολάτα, μέχρι να έλθει το πούλμαν που είχε πάει τους υπόλοιπους για επίσκεψη στο οινοποιείο του Ζαχαριά. 
Οι τουρίστες νωρίτερα επισκέφτηκαν τη μονή Ευαγγελίστριας και τη μαρτυρική πόλη της Δομβραίνας, που μαζί με το Δίστομο και τη Θίσβη καταστράφηκαν εκ θεμελίων από τους Γερμανούς κατακτητές το 1943, ως αντίποινα για την υποστήριξη των ανταρτών. Μαζί με τους πεζοπόρους που είχαν φτάσει δυο ώρες νωρίτερα γευμάτισαν στη Λιμνούλα των Μουσών.
Γύρω στις 6 μ.μ. επιβιβαστήκαμε και εμείς στο πούλμαν και πήραμε το δρόμο της επιστροφής έχοντας κάνει μια από τις ομορφότερες εκδρομές μας στον Ελικώνα.
