- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 25 Μαρτίου 2015 25 Μαρτίου 2015
Την Κυριακή, 15 Μαρτίου 2015 πραγματοποιήσαμε μια εκδρομή στα Γεράνεια Όρη.
Τα Γεράνεια όρη εκτείνονται από τα Μέγαρα μέχρι το Λουτράκι και το Ηραίο και περιβάλλονται από το Σαρωνικό και τον Κορινθιακό κόλπο. Το βουνό είναι κατάφυτο από πεύκα, βελανιδιές, πουρνάρια, αριές, μυρτιές και πλατάνια και στα ψηλότερα σημεία του συναντάς την κεφαλληνιακή ελάτη. Την πανίδα του αποτελούν τσακάλια, αλεπούδες, λαγοί, γεράκια κ.ά. και ολόκληρη η περιοχή προστατεύεται από το “Natura 2000”. Σύμφωνα με το μύθο το όνομα του βουνού προέρχεται από τους γερανούς (πουλιά με μακρύ λαιμό). Κατά τον κατακλυσμό, την εποχή του Δευκαλίωνα, ο Μέγαρος, γιος του Δία και της νύμφης Σιθνίδας, για να σωθεί κολύμπησε προς τις κορυφές του βουνού οδηγούμενος από τις κραυγές των γερανών που πετούσαν από επάνω του. 
Η μοναδική θέα από ψηλά , η ποικιλία των διαδρομών μαζί με τα καθαρισμένα και σηματοδοτημένα μονοπάτια (πράσινο, κίτρινο, κόκκινο και μπλε μονοπάτια) από τον Ορειβατικό Σύλλογο Λουτρακίου καθιστούν τα Γεράνεια προσφιλή τόπο προορισμού για κάθε πεζοπόρο και φυσιολάτρη.
Ξεκινήσαμε πρωί από τη Νίκαια και μέσω των Μεγάρων φτάσαμε στο Αλεποχώρι.
Μια στάση εδώ για καφέ ή καμιά τυρόπιτα και συνεχίσαμε για Σχίνο. Λίγο πριν τα Πίσια ξεκινάει το κίτρινο μονοπάτι για Φανερωμένη και μεγάλη Ντουσκιά.
Η πρώτη 4ωρη πορεία θα έφτανε στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας και από εκεί θα συνέχιζε μέχρι το Δίκαστρο. Το Δίκαστρο ή αρχαία Οινόη, είναι ένα αρχαίο φρούριο με ισοδομικά τείχη και με καταπληκτική θέα το χωριό Σχίνο, τις Αλκυονίδες νήσους και απέναντι τον χιονισμένο Κιθαιρώνα και Ελικώνα. 
Μετά την επίσκεψη στο Δίκαστρο και στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας οι πεζοπόροι κατευθύνθηκαν στη Σκάλα Γερακίνας, ένα φαρδύ κατηφορικό μονοπάτι που φτάνει μέχρι τα πρώτα σπίτια του Σχίνου και κατέληξαν στις ταβέρνες της παραλίας. 
Η δεύτερη ορειβατική μάδα ξεκίνησε, για να φτάσει στην κορυφή της μεγάλης Ντουσκιάς παίρνοντας το κίτρινο μονοπάτι. Περπατήσαμε στο ανηφορικό και δύσκολο μονοπάτι που οδηγεί στο εκκλησάκι της Φανερωμένης, κάνοντας μια μικρή στάση στο μπαλκόνι, για να θαυμάσουμε τη θέα προς τον Κορινθιακό και τις Αλκυονίδες. 
Ύστερα συνεχίσαμε για τη Φανερωμένη και συναντήσαμε το κόκκινο μονοπάτι που έρχεται από τα Πίσια και κατευθύνεται προς τη μικρή και τη μεγάλη Ντουσκιά. Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο στο εκκλησάκι, ξεκινήσαμε για την κορυφή. “Τραβερσάραμε” αριστερά τη μικρή Ντουσκιά και φτάσαμε στο πλάτωμα από όπου με ελεύθερη ανάβαση κατακτήσαμε την κορυφή. Η όμορφη μέρα με ήλιο και σχεδόν καθόλου αέρα καθώς και η φανταστική θέα από τόσο ψηλά μας έκανε να μη θέλουμε να την αποχωριστούμε. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την κατάβαση παίρνοντας πλέον τα μπλε σημαδάκια, και ακολουθώντας μια δύσκολη κατηφορική πορεία, φτάσαμε επιτέλους στο χωματόδρομο. Το μονοπάτι κόβει αρκετές φορές το δρόμο και τελικά φτάνει σε μια μικρή ρεματιά, που, αν την πάρεις, αριστερά καταλήγει στο Δίκαστρο. 
Παντού ο τόπος ανθισμένος και όλων των ειδών τα έντομα πετούσαν από άνθος σε άνθος, για να συλλέξουν το νέκταρ. Ανεβήκαμε τα μισογκρεμισμένα τείχη και από το κάστρο είχαμε θέα προς το Σχίνο και τη θάλασσα στον κόλπο των Αλκυονίδων νήσων. Για μια στιγμή νόμιζες πως αν έκανες ένα βήμα θα προσγειωνόσουν στις Αλκυονίδες νήσους. 
Επιστροφή στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, μια μικρή στάση και ύστερα πήραμε το χωματόδρομο, μέχρι που συναντήσαμε ένα πλάτωμα, όπου έβοσκαν τρία όμορφα άλογα, ένα κόκκινο, ένα μαύρο και ένα ψαρί. Αφού τα θαυμάσαμε και τα φωτογραφίσαμε, πήραμε και εμείς το κατηφορικό μονοπάτι της Γερακίνας για το Σχίνο. Φτάσαμε στην παραλία αρκετά κουρασμένοι μετά από μια πανέμορφη 7ωρη πεζοπορία στα Γεράνεια Όρη.
Εδώ είχαν φτάσει και οι πεζοπόροι της μικρής διαδρομής καθώς και οι τουρίστες που πριν είχαν επισκεφτεί τα Πίσια και το Σχίνο και μετέπειτα τη μονή του Οσίου Παταπίου, που βρίσκεται πάνω από την πόλη του Λουτρακίου σε υψόμετρο 700μ..
Ο καιρός ήταν αρκετά ζεστός και κάποιοι προτίμησαν να κολυμπήσουν στα ήσυχα αλλά παγωμένα νερά του Κορινθιακού κόλπου. Ύστερα στις τοπικές ταβέρνες δίπλα στη θάλασσα γευτήκαμε τους νόστιμους ψαρομεζέδες. 
Το απόγευμα επιστρέφοντας κάναμε μια μικρή στάση για βόλτα στο Λουτράκι, γνωστό από το φημισμένο επιτραπέζιο μεταλλικό νερό και τα ιαματικά λουτρά του και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για τη Νίκαια.
Ήταν μια πεζοπορία στα πανέμορφα μονοπάτια των Γερανείων, από την οποία όλοι μείναμε κατενθουσιασμένοι. Περπατήσαμε μέσα στα δάση με έλατα, πεύκα , κουμαριές και σκίνους και διασχίσαμε τα καταπράσινα λιβάδια με όλων των ειδών τα αγριολούλουδα μια όμορφη και ηλιόλουστη μέρα. Μας απομένει πλέον την επόμενη φορά να κατακτήσουμε και το Μακρυπλάγι , την ψηλότερο κορυφή των Γερανείων στα 1370μ.
