- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 19 Απριλίου 2015 19 Απριλίου 2015
Το Σάββατο 21 Μαρτίου, πρώτη μέρα της Άνοιξης, κάναμε μια εκδρομή στη Δίρφυ στη κοντινή Εύβοια. Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 7.00 και μετά από την παραλαβή αρκετών φίλων μας από το μετρό Αιγάλεω πήραμε την Εθνική οδό και στρίψαμε για Χαλκίδα. Περάσαμε την καλωδιακή γέφυρα της Χαλκίδας και φτάσαμε στη Ν. Αρτάκη, όπου κάναμε μια σύντομη στάση, για καφέ ή κάποιο κολατσιό. Ύστερα συνεχίσαμε για τη Βόρεια Εύβοια περάσαμε την Κάτω και Άνω Στενή και φτάσαμε κοντά στο Δασοφυλακείο. 
Από εδώ ξεκίνησε η πρώτη ομάδα, για να ανέβει το μονοπάτι Σ2 μέχρι το καταφύγιο και στη συνέχεια να ακολουθήσει το Σ1 μέχρι την Άνω Στενή. Το μονοπάτι Σ2 φεύγει δεξιά από την άσφαλτο και συναντάει ένα μικρό ρυάκι. Λόγω του ότι έλιωναν τα χιόνια, αυτή την εποχή είχε αρκετό νερό και φτιάξαμε πέρασμα με μεγάλες πέτρες, για να μπορέσουμε να το διασχίσουμε. Ύστερα ανηφορίσαμε το καστανόδασος, περάσαμε το δασικό δρόμο και φτάσαμε μετά από περίπου 1,5 ώρα πορεία στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο Στενής - Στροπώνων.
Το χιόνι που είχε πέσει την προηγούμενη μέρα, περίπου 20 -30 πόντους ύψος, έκανε την πορεία μας ευχάριστη, με τα έλατα να μας «δροσίζουν» καθώς το χιόνι που έλιωνε έσταζε πάνω μας, την ώρα που περνούσαμε από κάτω. Συνεχίσαμε το χιονισμένο μονοπάτι και φτάσαμε στη «Ράχη Συκά». Πήραμε το δρόμο αριστερά προς το Καταφύγιο και σε ένα τεταρτάκι περίπου φτάσαμε στο καταφύγιο ( στα 1120 μ.). 
Στην πορεία μας προς το καταφύγιο απολαύσαμε τη Δίρφυ κατάλευκη από το χιόνι της περασμένης νύχτας που άστραφτε στο μεσημεριανό ήλιο, νότια το αλπικό Ξηροβούνι και αυτό σκεπασμένο με χιόνι και αριστερά και δεξιά μας αντίστοιχα τον Βόρειο Ευβοϊκό και το Αιγαίο μέχρι τη Σκύρο. Βρήκαμε το καταφύγιο του Ορειβατικού Συλλόγου Χαλκίδας κλειστό, αλλά η μέρα ήταν πολύ ζεστή και καθίσαμε έξω απολαμβάνοντας τον ήλιο και το κατάλευκο τοπίο γύρω μας. Ξεκουραστήκαμε λίγο εδώ, έβγαλε ο καθένας ό,τι είχε στο σακίδιό του - κάποιο φρούτο, ξηρούς καρπούς, λίγο τσιπουράκι-και, αφού βγάλαμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες, πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Μια ιδέα να φτάσουμε μέχρι τη βάση του Κώνου της Δίρφυς «Λειρή», από όπου ξεκινάει η ανάβαση στην κορυφή της Δίρφυς στα 1743 μ, δεν ευοδώθηκε, γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας. Πήραμε λοιπόν το χιονισμένο μονοπάτι ανάμεσα από τα χιονισμένα έλατα και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο χωματόδρομο που κατηφορίζει προς τη Στενή. Καθώς κατεβαίναμε, το χιόνι άρχιζε να μειώνεται αισθητά και χαμηλότερα ήδη είχε λιώσει. Περπατώντας άλλες φορές σε δρόμο και άλλοτε στο μονοπάτι, έχοντας από πάνω μας τη βραχώδη κορυφή Τούρλα φτάνουμε στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής που κατηφορίζει μπρος το ρέμα της Στενής. Περάσαμε από την χαρακτηριστική πηγή «Συκάμινο», που αναβλύζει στη ρίζα ενός μικρού βράχου και, αφού πήραμε δροσερό νερό, συνεχίσαμε στο μονοπάτι. 
Σε λιγότερο από μισή ώρα φτάνουμε στο πάνω μέρος του γηπέδου του χωριού, όπου υπάρχει μια βρύση και μια μικρή εκκλησία. Στο δρόμο μας συναντήσαμε αρκετούς από τους πεζοπόρους της μικρής διαδρομής που επιδίδονταν στο σπορ του να μαζεύουν άγρια χόρτα (ραδίκια, ζοχούς και αλιβάρβαρα) που αυτό τον καιρό αφθονούν στην περιοχή. 
Στις ταβέρνες της Άνω Στενής κατευθυνθήκαμε οι περισσότεροι για γεύμα, ενώ κάποιοι άλλοι απόλαυσαν τη λιακάδα δίπλα στο πανέμορφο ποταμάκι, που κατεβάζει αρκετό νερό αυτή την εποχή από το λιώσιμο του χιονιού. 
Εδώ είχαν φτάσει και οι πεζοπόροι της μικρής διαδρομής που ξεκίνησαν και αυτοί από τη ράχη Συκά, έφτασαν στο καταφύγιο και στη συνέχεια ακολούθησαν το μονοπάτι Σ1 . Κάποιοι απ΄ αυτούς συνάντησαν κάποιες δυσκολίες στο βραχώδες κομμάτι της Τούρλας και έφτασαν κάπως καθυστερημένοι στη Στενή. 
Οι λιγοστοί μας τουρίστες, αφού επισκέφτηκαν την εκκλησία της Αγίας Κυριακής, στην όμορφη αυτή τοποθεσία κοντά στα Καμπιά, ήρθαν και αυτοί στην Άνω Στενή και έκαναν τις βόλτες τους δίπλα στο ποταμάκι και στα όμορφα στενάκια του Χωριού. 
Ένα καφεδάκι ή γλυκό στα γραφικά μαγαζάκια της Άνω Στενής, μια μικρή βόλτα στην Κάτω Στενή και στις 6 το απόγευμα ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στη Νίκαια.
