Ξεκινήσαμε με 2 πούλμαν από τη Νίκαια στις 7:15 το πρωί του Σαββάτου 9 Μαΐου και γύρω στις 7:30, έχοντας παραλάβει κι από το σταθμό του μετρό Αιγάλεω αρκετούς μικρούς και μεγάλους φίλους, αναχωρήσαμε για Χαλκίδα, όπου κάναμε στάση για μισή ώρα. Στην “ αγουροξυπνημένη “ όμορφη πόλη παρακολουθήσαμε το παλιρροϊκό φαινόμενο του Ευρίπου, με τα νερά που αλλάζουν φορά κάθε 6 ώρες, μοναδικό στον κόσμο, κάναμε βολτίτσες στη νησιωτική κυρίως πλευρά της με τα μαγαζάκια που έχουν θέα στο κάστρο του Καράμπαμπα πάνω στο λόφο της Κανήθου, ήπιαμε καφεδάκι και φάγαμε κάτι ελαφρύ, ώστε να έχουμε δυνάμεις για τη διαδρομή. Φύγαμε για Άνω Στενή στη συνέχεια, η οποία μαζί με την Κάτω αποτελούν ένα από τα γραφικότερα χωριά της Εύβοιας στις παρυφές της Δίρφης, του ψηλότερου βουνού της νησιωτικής Ελλάδας. Ώσπου να φτάσουμε στο σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας, οι μικροί μας φίλοι έλαβαν μέρος σε προφορικό διαγωνισμό γνώσεων μέσα στο πούλμαν. Η δίωρη πεζοπορία για τους 25 μικρούς αλλά και τους περισσότερους μεγάλους εκδρομείς έγινε στο μονοπάτι Σ3 της Δίρφης , ενώ οι λιγοστοί γενναίοι ορειβάτες στη μεγάλη διαδρομή ανηφόρισαν και σκαρφάλωσαν στη κορυφή Πορτάρη (1453μ) στο Ξεροβούνι και στη συνέχεια  κατηφόρισαν μέχρι την Άνω Στενή. Η μικρή διαδρομή, κατηφορική συνεχώς, παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον, αφού περνούσαμε μέσα από δάσος με πανύψηλα δέντρα, δρυς, έλατα, πεύκα κ.ά. Στο τέλος της διαδρομής μας έκανε παρέα διαρκώς το μουρμουρητό του ποταμού, που μας συνόδευσε ως το Πλατανόρεμα, όπου καταλήξαμε για το πικ-νικ και τα παιχνίδια μας. Εδώ οι μικροί μας φίλοι έπαιξαν τα μήλα, έβαλαν στόχο την κουδούνα και έμαθαν με τη βοήθεια του “ δασκάλου ” τους Αντώνη Κανάκη να παίζουν frisbies. Ο καιρός ήταν ένας πολύ καλός σύμμαχος, αλλά δεν έλειπε και η λίγη δροσούλα καθώς ερχόταν το απογευματάκι. Έτσι φύγαμε, όταν άρχιζαν να εμφανίζονται και οι ορειβάτες μας, για την Αγία Κυριακή στα Καμπιά, κοντά στο φαράγγι του Χάβου. Πολύ όμορφη η τοποθεσία όπου έχει κτιστεί η μικρή εκκλησία της Αγίας Κυριακής, μέσα σε ένα σπήλαιο, με άφθονα νερά να τρέχουν γύρω, που σχηματίζουν μικρούς καταρράκτες και λιμνούλες με πράσινα νερά. Μείναμε στον όμορφο και δροσερό χώρο για μισή ώρα περίπου, προσκυνήσαμε στο εκκλησάκι, αγοράσαμε ρίγανη, μέλι και άλλα μικροπράγματα από τους πλανόδιους πωλητές και φύγαμε για Νέα Αρτάκη. Ο μικρός αρχικά οικισμός δημιουργήθηκε μετά την καταστροφή της Αρτάκης της Μ. Ασίας, όταν ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ οι πρόσφυγες μετά την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών. Στην παραλία της δεύτερης σήμερα σε μέγεθος πόλης της Εύβοιας μετά τη Χαλκίδα παραμείναμε για μιάμιση ώρα, για βόλτες, μπάνιο στη θάλασσα - για όσους το επιθυμούσαν- , καφεδάκι, παγωτάκι, παιχνίδι στην παιδική χαρά για τα παιδιά μας και ό,τι άλλο ήθελε ο καθένας. Ευχαριστημένοι αναχωρήσαμε κι από εκεί στις 18:30 περίπου για Νίκαια, όπου φτάσαμε νωρίς, κατά τις 8 το βράδυ.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•