- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 11 Ιουλίου 2015 11 Ιουλίου 2015
Με 2 πούλμαν σχεδόν γεμάτα φύγαμε την Κυριακή 24 Μαΐου στις 7 το πρωί από τη Νίκαια και στις 7:15 από το μετρό του Αιγάλεω και ακολουθήσαμε την Εθνική Αθηνών – Λαμίας. Στο 90ό χλμ. κάναμε μια μισάωρη στάση για τις ανάγκες μας και αναχωρήσαμε για Άγιο Κωνσταντίνο, Καμένα Βούρλα έπειτα.
Καθ΄οδόν πήραμε τους οδηγούς από τους φίλους μας “ Προβομάστορες ” και ξεκινήσαμε την πορεία μας όλοι μαζί μπαίνοντας από κάποιο σημείο στην κοίτη του ποταμού Ξηριά που κατεβαίνει από την Κνημίδα, το χαμηλό βουνό στις πλαγιές του Καλλίδρομου αλλά καταπράσινο, με πολλούς χειμάρρους και οροπέδια. 
Και οι 2 ομάδες, της μικρής και μεγάλης διαδρομής, των 3 και 6 ωρών αντίστοιχα, πορευτήκαμε, στην πλατιά αρχικά κοίτη, μαζί ως ένα σημείο, απολαμβάνοντας τα νερά κυριολεκτικά, μια και έπρεπε συνέχεια να περνάμε από τη μία όχθη του ποταμού στην άλλη, βουτώντας ως τη μέση του γόνατου κάποιες φορές μέσα στο σχετικά ορμητικό ρεύμα. Πετούσαμε πέτρες μέσα στο νερό, ώστε να δημιουργήσουμε γέφυρες και επινοούσαμε διάφορους τρόπους για να αποφύγουμε το “ πλατσούρισμα ”, αλλά τις περισσότερες φορές καταλήγαμε πάλι με παπούτσια μουσκεμένα. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είχαμε κόντρα τον ήλιο, αλλά δεν έλειπαν και τα πολύ σκιερά σημεία, που πρόσφεραν σημαντική ξεκούραση στους πεζοπόρους. 
Οι “ μεγάλοι ” ορειβάτες συνέχισαν αρκετά μέσα στο φαράγγι των Στενών Γκρεμνών από το παραποτάμιο μονοπάτι φτάνοντας ως την έξοδο του φαραγγιού στα χαρακτηριστικά χαλάσματα ενός παλιού νερόμυλου. Περπατήσαμε κάτω από τους τεράστιους βράχους με τα στενά περάσματα που το νερό έχει σμιλέψει για αρκετά εκατομμύρια χρόνια . Μετά από σύντομη στάση στο πάνω μέρος του φαραγγιού επιστρέψαμε από την ίδια διαδρομή. 
Φτάνοντας στη περιοχή της Βλογιάς αφήσαμε την κοίτη του ποταμού και πήραμε το δασικό δρόμο που ανεβάζει στα ερείπια του Ενετικού κάστρου. Μια μικρή περιπέτεια μέχρι να βρούμε κάποιο κινητό που χάθηκε μέσα στα χόρτα και ύστερα κατηφορίσαμε και φτάσαμε στο εκκλησάκι της Παναγίας της Βλογιάς. Έκανε αρκετή ζέστη σε όλη τη διαδρομή και όλοι καθίσαμε στο χώρο αναψυχής κάτω από τα τεράστια πλατάνια και με το δροσερό νερό της πηγής να ρέει άφθονο. Να λοιπόν γιατί οι πεζοπόροι της παλιάς εποχής, κατευθυνόμενοι από τη Λαμία προς την Αθήνα, έβρισκαν καταφύγιο για να ξεκουραστούν στο χώρο αυτό! Ένα χιλιόμετρο πιο κάτω μας περίμενε το πούλμαν και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στα Καμένα Βούρλα. 
Οι “ μικροί “ πεζοπόροι μετά τη στάση για “ ανατροφοδότηση ” σε ένα σημείο όπου το φαράγγι είχε αρχίσει να στενεύει επέστρεψαν πίσω από τον ίδιο δρόμο αναζητώντας τα ερείπια της αρχαίας πόλης ψηλά στο λόφο καθώς και το χώρο αναψυχής γύρω από την εκκλησίτσα της Παναγίας Ευλογίας ή Βλογιάς, όπως τη λένε οι ντόπιοι. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να βρούμε κανένα από αυτά τα “ αξιοθέατα ” και πήραμε το δρόμο για την έξοδο από το φαράγγι. Όταν φτάσαμε στο ελαιοτριβείο από όπου είχαμε ξεκινήσει ήρθε και μας πήρε το πούλμαν, το οποίο μας μετέφερε σε μια καφετέρια- εστιατόριο πάνω στο δρόμο, όπου αναμέναμε και τους ορειβάτες τρώγοντας κάτι ή πίνοντας καφεδάκι κάτω από τη σκιά των δέντρων.
Στα Καμένα Βούρλα, τη σημαντική κάποτε λουτρόπολη με τις ιαματικές πηγές, είχαν παραμείνει οι λιγοστοί “ τουρίστες ” μας, οι οποίοι είχαν στο μεταξύ επισκεφθεί τη Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρος ή Μοναστήρι της Καρυάς ή της Αγίας Σωτήρας. Βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τον Γοργοπόταμο, σε ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον, μέσα στη σκιά πανύψηλων αιωνόβιων δέντρων και έχει μια εξαιρετική θέα προς την Εύβοια. Το καθολικό του ανάγεται στον 11ο ή 12ο αι. και κάποτε εδώ βρίσκονταν 300 μοναχοί. Στα σύγχρονα χρόνια χτίστηκε πάλι, στα 1963, μετά τις πολλές καταστροφές που υπέστη και σήμερα αποτελεί ένα νοικοκυρεμένο σύνολο. 
Στην παραλία των Καμένων Βούρλων έμειναν όσοι ήθελαν να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, ενώ όσοι προτίμησαν τα ζεστά ιαματικά μπάνια κατευθύνθηκαν προς τις πηγές Κονιαβίτη και τα Καλλυντικά λίγο πιο πέρα. Ιδανικές οι πηγές για αναπνευστικά προβλήματα και ρευματοπάθειες, ενώ φημίζονται και για τις καλλυντικές τους ιδιότητες.
Αφού απόλαυσαν και οι μεν και οι δε το μπάνιο τους, όλοι μαζί φύγαμε από τα Καμένα Βούρλα κατά τις 18:30 μ.μ. και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Νίκαια.
