Στις 7:15 του Σαββάτου 27 Ιουνίου, ξεκινήσαμε 42 άτομα από τη Νίκαια και το μετρό του Αιγάλεω για τη διάσχιση των φαραγγιών του Πολυλιμνίου πρώτα και μετά της Νέδας. Κάναμε μια σύντομη στάση στο Αρτεμίσιο και αναχωρήσαμε για τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μεσσήνης, όπου μας ανέμενε η Ευγενία, γνωστή και από άλλες ξεναγήσεις μας, για την περιήγησή μας για άλλη μια φορά εδώ. Αφού μας έκανε μια σύντομη εισαγωγή για την ιστορία της πόλης αυτής που ιδρύθηκε το 369 π.Χ. από τον Επαμεινώνδα μετά τη νίκη των Θηβαίων κατά των Σπαρτιατών και την απελευθέρωση των Μεσσηνίων ειλώτων, μας οδήγησε στο ύψωμα πάνω από το αρχαίο θέατρο και στην κρήνη Αρσινόη έπειτα, στην αγορά της πόλης. Σταματήσαμε μπροστά σε νέα ευρήματα, όπως το σφαγείο και η αναστύλωση της στοάς μπροστά από αυτό, και συνεχίσαμε ως το Εκκλησιαστήριο και το Βουλευτήριο της πόλης, όπου λαμβάνονταν οι σημαντικότερες αποφάσεις, εκατέρωθεν του Προπυλαίου. Παρόλο που η ξενάγηση ξεκίνησε με βροχή και συνέχισε το ίδιο, περάσαμε κι από τον ιερό χώρο τον αφιερωμένο στην Άρτεμη και τον Ασκληπιό, ο ναός του οποίου δεσπόζει στο κέντρο του ιερού, και κάποιοι κατόρθωσαν να κατέβουν ως κάτω στο Στάδιο, τις παλαίστρες και το επιβλητικό ταφικό μνημείο στο βάθος. Αφού τελείωσε η ξενάγηση στο χώρο, παραλάβαμε και όσους φίλους προτίμησαν να πιουν έναν καφέ στην καφετέρια που πρόσφατα άνοιξε εκεί και  ανηφορίσαμε με το πούλμαν ως το Μουσείο. Εδώ παραμείναμε για λίγη ώρα, για να θαυμάσουμε τα πιστά αντίγραφα έργων γλυπτών της κλασικής αρχαιότητας όπως ο Πολύκλειτος και ο Δαμοφών, καθώς και άλλα σημαντικά εκθέματα.

Συνεχίσαμε έπειτα ως το Πολυλίμνιο, με τη βροχή να μας παίρνει το κατόπι σε όλη τη διαδρομή, ώσπου φτάσαμε στο χωριό Χαραυγή της Μεσσηνίας και ως εκ θαύματος μας εγκατέλειψε! Έτσι ελήφθη η απόφαση να γίνει η διάσχιση του Πολυλιμνίου, το οποίο είχαν την τύχη να το απολαύσουν με κάποιες μικρές δυσκολίες βέβαια, λόγω ολισθηρότητας και εξαιτίας της βροχής, που ... επέμενε να κάνει κι αυτή τη διάσχιση του φαραγγιού, 32 φίλοι μας. Ο τόπος είναι μοναδικής ομορφιάς, καθώς ένα πλήθος λιμνών σε διαφορετικά επίπεδα και μικρότεροι ή μεγαλύτεροι καταρράκτες μαγεύουν τον επισκέπτη. Οι υπόλοιποι δέκα επισκέφθηκαν το Πεταλίδι, όπου έκαναν βόλτες ή γευμάτισαν σε κάποιο από τα παραθαλάσσια ταβερνάκια.

Αφού παρελήφθησαν πάλι από τη Χαραυγή, μουσκεμένοι βέβαια, και όσοι διέσχισαν το μαγευτικό Πολυλίμνιο, πήραμε στη συνέχεια το δρόμο προς Χώρα, Κυπαρισσία, Καλό Νερό, όπου βρισκόταν και το ξενοδοχείο μας, το NaturaClub. Στη διαδρομή αγναντέψαμε από μακριά πάλι το Κάστρο της Αρκαδιάς που κοσμεί το λόφο πάνω από την όμορφα ρυμοτομημένη νέα πόλη της Κυπαρισσίας καθώς και τη γραφική Άνω Πόλη.

Μοιράστηκαν τα δωμάτια και ώσπου να έρθει η ώρα του δείπνου ξεκουραστήκαμε και όσοι ήθελαν κατέβηκαν για μπάνιο στην πισίνα του ξενοδοχείου ή στη θάλασσα. Και ήταν μόνο δύο αυτοί οι τολμηροί, γιατί τα κύματα ήταν τεράστια λόγω του αέρα που φυσούσε κάτω στον απέραντο όρμο της Κυπαρισσίας, που φιλοξενεί και την περίφημη χελώνα Caretta Caretta. Δειπνήσαμε και διασκεδάσαμε με τη συνοδεία δυο μουσικών – προσφορά του ξενοδοχείου, χορέψαμε και τραγουδήσαμε  κι εμείς μαζί με τους δυο νεαρούς και πήγαμε για ύπνο κατά τις 12. Την επόμενη ημέρα, μετά το ωραίο και πλούσιο πρωινό μας, περνώντας πρώτα από την Πλατανιά, κατηφορίσαμε ως τη γέφυρα της Φιγάλειας, απ΄όπου θα ξεκινούσε η διάσχιση του φαραγγιού της Νέδας, του μοναδικού ποταμού της Ελλάδας με θηλυκό όνομα. Η υδροχαρής βλάστηση μοναδική εδώ μέσα και η πανίδα ιδιαίτερα πλούσια. Ο Παυσανίας μας αναφέρει ότι τα αγόρια της περιοχής αφιέρωναν τα μακριά μαλλιά τους και λούζονταν στο ποτάμι, ώστε να αποκτήσουν δύναμη, κατά τη μετάβασή τους από την παιδική στην εφηβική και ώριμη ηλικία. Εδώ στη γέφυρα ετοιμάστηκαν οι 20 “ γενναίοι ” μας, εξοπλίστηκαν με τα απαραίτητα κράνη, στολές, μαγιό κ.λ.π. , φωτογραφήθηκαν και πέρασαν κάτω από τη γέφυρα, για να μπουν στο νερό. Η εμπειρία κατάβασης του ποταμού για κάποιους πρωτόγνωρη. Σε κάποια σημεία η κοίτη του ποταμού ορμητική και χρειάστηκαν σχοινιά, για να περάσουν με ασφάλεια. Σε άλλα σημεία το βάθος πάνω από δυο μέτρα κι εκεί άφηναν το ρεύμα να τους παρασύρει κολυμπώντας για αρκετή απόσταση. Αριστερά και δεξιά σε πολλά σημεία υψώνονταν πανύψηλα βράχια , που έσταζαν σταγόνες νερού με το βουητό του νερού και τα κελαηδίσματα των  πουλιών να τους συντροφεύουν σε όλη τη διαδρομή. Μετά από μια τετράωρη πορεία μέσα στο ποτάμι το φαράγγι άρχισε να πλαταίνει και αντίκρισαν τη γέφυρα του Στομίου. Έφτασαν ως το Στόμιο, την ομώνυμη πέτρινη γέφυρα και τους καταρράκτες, όπου κολύμπησαν κάποιοι αλλά και κάποιοι προχώρησαν ως το Σπήλαιο. Εδώ το ποτάμι εισέρχεται μέσα στο στόμιο, περνάει μέσα από το βουνό και συνεχίζει την πορεία του πίσω από το βουνό προς τη θάλασσα. Έκαναν μια πρώτη προσπάθεια για να διασχίσουν το σπήλαιο αλλά το επίπεδο του νερού ήταν ανεβασμένο και αποφάσισαν να επιστρέψουμε πίσω. Αρκέστηκαν να επισκεφτούν μόνο τους 2 πανέμορφους καταρράκτες και να κολυμπήσουν στις βάθρες τους. Λίγο πιο πέρα από τους καταρράκτες μετά από μια ανηφορίτσα βρίσκεται και το εκκλησάκι της Παναγιάς, όπου κάποιοι έκαναν μια επίσκεψη. Στη συνέχεια επέστρεψαν στη γέφυρα Στομίου όπου είχαν έλθει με το φορτηγάκι τα στεγνά τους ρούχα και αφού άλλαξαν πήραν το δρόμο για το χωριό. Στο μεταξύ οι υπόλοιποι, που δεν μπήκαν το πρωί στο ποτάμι, πήραν τον ανηφορικό δρόμο ως τη Φιγάλεια και το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, ο οποίος κτίστηκε από τους Φιγαλεία στο ιερό βουνό Κωτύλιον, όταν κάποτε ο θεός Απόλλων ήρθε επίκουρος, δηλαδή βοηθός, σε επιδημία πανούκλας ή κατ΄άλλους σε πόλεμο με τους Σπαρτιάτες . Ακολουθώντας κι εμείς την “Ιερά Οδό” από το χωριό αυτό φτάσαμε στο χώρο του ναού, που από το 1987 είναι καλυμμένος από ένα αντιαισθητικό στέγαστρο, ώστε να προστατεύεται από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Κάναμε το γύρο του ναού, στο εσωτερικό του οποίου η πρόσβαση είναι απαγορευμένη λόγω έργων, και παρακολουθήσαμε το σύντομο βίντεο που επιτρέπει να αποκτά ο επισκέπτης μια πληρέστερη εικόνα όχι μόνο για τον ίδιο το ναό αλλά και για την πορεία των εργασιών συντήρησής του.Ο επιβλητικός αυτός ναός συνδυάζει στοιχεία και των 3 αρχιτεκτονικών ρυθμών της αρχαιότητας, δωρικά, ιωνικά και κορινθιακά. Κτίστηκε από τον Ικτίνο, αρχιτέκτονα του Παρθενώνα, στο τελευταίο τέταρτο του 5^ου αι. π.Χ., και έχει περιέργως προσανατολισμό από το Βορρά στο Νότο, αντίθετα από το συνήθη Ανατολής- Δύσης. Ονομάζεται επίσης “περιστρεφόμενος ναός”, γιατί ολισθαίνει σταδιακά μέρα με τη μέρα, πιθανότατα λόγω κατασκευής ή λόγω και της κλίσης του εδάφους. Ο ναός διέθετε περίφημα ανάγλυφα με σκηνές Κενταυρομαχίας και Αμαζονομαχίας στο αέτωμα, τη ζωφόρο του κυρίως μέρους του, του σηκού δηλαδή, αλλά το δυστύχημα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος από αυτά μεταφέρθηκε στις αρχές του 19^ου αι. στην Αγγλία, αφού αγοράστηκε από το Βελή Πασά, διοικητή τότε της Πελοποννήσου. Ελάχιστα βρίσκονται σήμερα σε ελληνικά μουσεία. Κοσμούν το Βρετανικό Μουσείο!

Επιστρέψαμε από το προσκύνημα στο ναό του Επικουρείου στο χωριό Πλατάνια, απ΄όπου με φορτηγάκι κατεβήκαμε 17 άτομα κάτω στη γέφυρα Στομίου και ανηφορίσαμε ως τους καταρράκτες και το εκκλησάκι της Παναγιάς. Σιγά σιγά επέστρεφαν στη γέφυρα και οι φίλοι μας που έκαναν τη διάσχιση και όλοι μαζί ανεβήκαμε με “δόσεις“ στο χωριό, οι ταβέρνες του οποίου μας υποδέχτηκαν με ντόπιες λιχουδιές.

Αναχωρήσαμε αρκετά αργότερα από την προβλεπόμενη ώρα, κατά τις 5 το απόγευμα, για Νίκαια, στην οποία φτάσαμε γύρω στις 10 το βράδυ, μετά από μια ολιγόλεπτη στάση στο Σπαθοβούνι.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•