Με το πούλμαν εντελώς γεμάτο με τους φίλους μας από τη Νίκαια, το μετρό του Αιγάλεω και τις άλλες συνήθεις στάσεις, ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου, 1 Αυγούστου, για το καθιερωμένο πλέον “προσκύνημά” μας στην Επίδαυρο. Μαζί μας και 4 ακόμα φίλτατοι, με ιδιωτικό αυτοκίνητο, ο κ.Ορνιθόπουλος και ο Αντώνης ο Κανάκης με τις συζύγους τους.

Σταματήσαμε για μισή περίπου ώρα στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης για καφεδάκι και άλλες ανάγκες. Περάσαμε από το περίφημο καστρομονάστηρο του 11^ου αι. μ.Χ., τη Μονή Αγνούντος, που βρίσκεται πάνω στο δρόμο και κατηφορίσαμε για Νέα, ψηλά στο βουνό,  και Παλαιά-Αρχαία Επίδαυρο, τη μαγεία της οποίας απολαύσαμε από ψηλά, με το “Νησί” ανάμεσα στα 2 λιμάνια και το Μικρό ή “Λαλούν” αρχαίο θέατρο πάνω στην καταπράσινη χερσόνησο. Συνεχίσαμε έπειτα για Λυγουριό, όπου επισκεφθήκαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Μας υποδέχτηκε η κ. Σαρρή-Κωτσιομύτη, σύζυγος του συνιδρυτή κ. Κωτσιομύτη, η οποία και μας ξενάγησε στα μοναδικά πράγματι εκθέματα του Μουσείου. Είναι πασίγνωστο για τη συλλογή αμμωνιτών, η οποία θεωρείται η πληρέστερη όλης της υφηλίου. Ορυκτά, κυρίως από την περιοχή του Λαυρίου, απολιθωμένοι οργανισμοί, συλλογές οστράκων και κοραλλιών, έντομα, αλλά και γεωλογικοί και παλαιοντολογικοί χάρτες αποτελούν τα ενδιαφέροντα εκθέματα του Μουσείου Κωτσιομύτη. Αγοράσαμε μερικά δωράκια από το πωλητήριο, γράψαμε και τις εντυπώσεις μας στο σχετικό βιβλίο και αναχωρήσαμε.

Φτάσαμε  κατά τις 12 και κάτι στο Δρέπανο, όπου βρισκόταν το κατάλυμά μας, το Eden beach hotel, στην παραλία του παραδοσιακού χωριού, την Πλάκα. Πήραμε τα δωμάτιά μας, βάλαμε το βραχιολάκι, πήραμε και το έντυπο με τις παροχές του all inclusive  και ετοιμαστήκαμε για μπάνιο στη θάλασσα, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στο ξενοδοχείο. Μετά το μπάνιο, γευματίσαμε και πήγαμε για ξεκούραση οι περισσότεροι. Όσοι ήθελαν πέρασαν την ώρα τους δίπλα στην πισίνα ή στις ξαπλώστρες στην παραλία, απολαμβάνοντας και τις παροχές του all inclusive προγράμματος, που είχαμε επιλέξει για τη διαμονή μας στο συγκεκριμένο συγκρότημα, καφεδάκι, παγωτάκι, αναψυκτικό. Το απογευματάκι ρίξαμε άλλη μια βουτιά, μια και η ζέστη ήταν αρκετή. Νωρίς το βραδάκι δειπνήσαμε, γιατί έπρεπε να φύγουμε για το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στον ιερό χώρο του Ασκληπιείου. Η κίνηση που συναντήσαμε στο δρόμο προς το αρχαίο θέατρο ήταν φοβερή, μια και παιζόταν η κωμωδία του Αριστοφάνη “Εκκλησιάζουσες” και ο κόσμος συνέρρεε. Τα εισιτήρια είχαν ήδη εξαντληθεί από την προηγούμενη μέρα, όπως είχαμε πληροφορηθεί. Στο θέατρο δεν έπεφτε στην κυριολεξία καρφίτσα και ήταν πραγματικά δύσκολο να βρει καλή θέση στο άνω διάζωμα κάποιος που έμπαινε από τους τελευταίους. Εδώ είχαμε κλείσει θέσεις.

 Ο Γιάννης Μπέζος σκηνοθέτησε την παράσταση και είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Πραξαγόρας, η οποία ξεσηκώνει τις Αθηναίες, τις πείθει να μεταμφιεστούν σε άνδρες και μαζί οδηγούνται στην Εκκλησία του δήμου, όπου ψηφίζουν νόμους σύμφωνα με τους οποίους στο εξής την εξουσία της πόλης έχουν οι γυναίκες. Εκτός από την περιουσιακή οι γυναίκες επιβάλλουν και την ερωτική κοινοκτημοσύνη. Ο Αριστοφάνης σε αυτήν την πολιτική κωμωδία- σάτιρα, που έγραψε το 392 ή 391 π.Χ., για άλλη μια φορά, μετά τη Λυσιστράτη, τάσσεται υπέρ των γυναικών. Το έργο αυτό είναι γνωστό επίσης και για μια από τις μεγαλύτερες λέξεις που έχει εμφανιστεί στη λογοτεχνία και έχει να κάνει με ένα πιάτο φαγητού που περιλαμβάνει μια ποικιλία εδεσμάτων. Αφού τελείωσε το έργο και κατορθώσαμε να συγκεντρωθούμε μετά από αρκετή ώρα στο πούλμαν, φύγαμε για μια μεταμεσονύχτια βόλτα στο υπέροχο Ναύπλιο. Παραμείναμε εκεί, τρώγοντας παγωτάκι ή κάτι άλλο, περπατώντας στα γραφικά δρομάκια, ως τη μιάμιση, οπότε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Την Κυριακή πήραμε το πρωινό μας με την άνεσή μας και φύγαμε στις 9:30 για τη χερσόνησο των Μεθάνων. Βγήκαμε στο δρόμο προς την Αρχαία Επίδαυρο και περάσαμε από τη ρηχή λιμνοθάλασσα της Ψήφτας με την τεράστια σημασία για τα μεταναστευτικά πτηνά. Γι΄αυτά οι πλούσιοι καλαμιώνες και οι βάλτοι  του υγρότοπου αυτού αποτελούν καταφύγιο ιδιαίτερα την άνοιξη, που καταφθάνουν εδώ εξαντλημένα.

Λίγο μετά τη λιμνοθάλασσα και την Τακτικούπολη βρίσκεται ο λαιμός της χερσονήσου σε ένα λόφο του οποίου δεσπόζει το εντυπωσιακό Κάστρο του Φαβιέρου, του γνωστού φιλέλληνα, μεσαιωνικής εποχής, κοντά στο οποίο υπάρχει και μέρος του οχυρωματικού τείχους του 5^ου αι. π.Χ. Ερείπια κυκλώπειου ισοδομικού τείχους είδαμε επίσης στο νησάκι των αγίων Αναργύρων, το καταπράσινο και γραφικό αυτό νησάκι, που κλείνει το λιμάνι και συνδέεται με την πόλη των Μεθάνων με μια στενή λωρίδα που μοιάζει σαν ισθμός. Στην αρχή της Χώρας βλέπει κανείς τις εγκαταστάσεις του παραδοσιακού υδροθεραπευτηρίου, μπροστά από το οποίο σχηματίζεται μια καταγάλανη λίμνη, η Βρομολίμνη, που παίρνει το χρώμα της από το θειάφι των θερμομεταλλικών νερών. Κάποιοι φίλοι κολύμπησαν στο σημείο όπου τα νερά χύνονται στη θάλασσα και της δίνουν ένα ανάλογο χρώμα. Οι περισσότεροι όμως προτίμησαν την παραλία των Αγ. Αναργύρων με τις ψάθες και το καταιωνιστήριο.  Μερικοί έκαναν επίσης βουτιά από την προβλήτα που υπάρχει στην άκρη του νησιού, κοντά στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων.

Γευματίσαμε εδώ σε κάποια ταβερνάκια της παραλίας και στις 14:30 φύγαμε από την πόλη των Μεθάνων, για να συναντήσουμε τους λιγοστούς ( 7 συνολικά ) υπόλοιπους φίλους, που, αψηφώντας τη ζέστη, επέλεξαν να πεζοπορήσουν ως το ηφαίστειο της Καμένης Χώρας, στον κρατήρα του οποίου ανέβηκαν και έζησαν έτσι μια μοναδική εμπειρία, αφού επιπλέον η θέα προς τον Αργοσαρωνικό από εκεί είναι εντυπωσιακή. Ανηφόρισαν επίσης ως το σημαντικό πράγματι αξιοθέατο των Μεθάνων, το “σπήλαιο των Περιστεριών” και κολύμπησαν στην υπόγεια λίμνη που δημιουργείται στον πρώτο από τους 3 θαλάμους που διαθέτει. Στους άλλους 2 υπάρχουν εντυπωσιακοί σχηματισμοί σταλακτιτών, οι οποίοι και έδωσαν την ονομασία στο σπήλαιο, επειδή μοιάζουν με περιστέρια. Οι ντόπιοι λένε πως φτάνει μέχρι το οροπέδιο Θρονί,σχεδόν στο κέντρο της χερσονήσου,  όπου σώζεται κι ένας καλοδιατηρημένος πύργος του 4^ου αι. π.Χ. και ερείπια ελαιουργείου του 3^ου αι. π.Χ. Φτάσαμε στο όμορφο και παραδοσιακό Βαθύ, περνώντας μπροστά από το σπήλαιο και τα ερείπια του Παλαιόκαστρου, όπου βρισκόταν η ακρόπολη των αρχαίων Μεθάνων. Ερείπια αρχαίων οικημάτων βλέπει κανείς βυθισμένα στη θάλασσα εδώ. Όσοι ήθελαν έμεινα σε ταβέρνα στην αρχή του χωριού, ενώ λίγοι επιλέξαμε να περπατήσουμε ως το γραφικότατο λιμανάκι του Βαθέος, όπου είχαν μείνει για να γευματίσουν οι 7 “ γενναίοι” μας. Μαγευτικό όντως το τοπίο εδώ, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο. Ήπιαμε ένα καφεδάκι δίπλα στο λιμάνι με τα καραβάκια και αναχωρήσαμε, για να συναντήσουμε τους υπόλοιπους, μερικοί από τους οποίους έπιναν επίσης καφεδάκι σε άλλες καφετέριες του χωριού. Μας έκανε εντύπωση η δουλειά που έχει κάνει ο τοπικός σύλλογος Αρσινόη, ο οποίος έχει τοποθετήσει πινακίδες στο σπήλαιο, στον αρχαιολογικό χώρο, έχει φροντίσει για την καθαριότητα της παραλίας, καθώς και για τη σκίαση των κολυμβητών με τις ειδικές ψάθες και έχει αφήσει γενικά τα “σημάδια” του σε όλη τη χερσόνησο.

Φύγαμε στις 5 το απόγευμα για την απέναντι ακτή της Αργολίδας, την Παλιά Επίδαυρο και την Κόρινθο, όπου και κάναμε μια σύντομη στάση. Φτάσαμε με μικρή καθυστέρηση, λόγω των έργων στο ύψος της Χαλυβουργικής, κατά τις 9 κάτι στη Νίκαια, ευχόμενοι να περάσουμε το ίδιο όμορφα και του χρόνου.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•