Ξεκινήσαμε με ένα πούλμαν και με αρκετό κρύο από τη Νίκαια. Κάναμε μια στάση και συνεχίσαμε μέχρι την Αράχοβα, όπου αφήσαμε τους μη πεζοπόρους φίλους μας, για να επισκεφθούν το γραφικό χωριό και στη συνέχεια τον αρχαιολογικό χώρο, εφόσον το επιθυμούσαν.

Οι πεζοπόροι ( 27 – 28 άτομα ) πήγαμε με το πούλμαν μέχρι τα Αραχοβίτικα Λιβάδια, απ΄ όπου εφοδιασμένοι πλήρως κατά του ψύχους, ανηφορίσαμε προς το σπήλαιο, όπου και φτάσαμε μετά από μία περίπου ώρα. Το εξερευνήσαμε όσο ήταν δυνατόν, γιατί ήταν αρκετά γλιστερό και σκοτεινό, με τη βοήθεια κάποιων φακών, φωτογραφηθήκαμε στην είσοδό του και αποχωρήσαμε, για την υπόλοιπη διαδρομή μας. Κάποιοι από την ομάδα επέστρεψαν στο πούλμαν, που παρέμενε κάτω στα Λιβάδια.

Λιγότεροι κατά τι φίλοι πεζοπόροι πήραμε το μονοπάτι που διάβαινε μέσα από το Δρυμό του Παρνασσού, με χιονόνερο και κρύο δριμύ παρέα μας, χαρούμενοι όμως και κάνοντας και κάποιες μικρές στάσεις. Γύρω στη μιάμιση περίπου ώρα, πριν τελειώσει η πορεία μας αρχίσαμε να κατηφορίζουμε το αρχαίο πλακόστρωτο μονοπάτι που οδηγούσε πάνω από τον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών στο σύγχρονο ομώνυμο χωριό. Η θέα μαγευτική από ψηλά και η βροχή να μας ραπίζει στο τελευταίο ημίωρο της διαδρομής μας, αλλά εμείς, απτόητοι, καταλήξαμε στο χωριό και στη ζεστή ταβέρνα που μας φιλοξένησε, όπου, μαζί με τους υπόλοιπους συνεκδρομείς, γευτήκαμε ντόπιες λιχουδιές και χορέψαμε κιόλας, αφού φάγαμε και το ωραίο επιδόρπιό μας, γιαούρτι με μέλι μέσα από ξύλινη παδέλα (μικρό κάδο).