Την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου. με το πούλμαν εντελώς γεμάτο, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 3 το απόγευμα και από το σταθμό του μετρό στο Αιγάλεω στις 3:15 για την Ελευσίνα μέσω της Ιεράς Οδού.

Στόχος μας η παρακολούθηση του εσπερινού και της αρτοκλασίας στην Παναγίτσα τη Μεσοσπορίτισσα, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος μόνο αυτή τη μέρα είναι ανοιχτός τέτοια ώρα. Την επόμενη μέρα ήταν η γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Ξεναγηθήκαμε καθ΄οδόν στα διάφορα σημεία της ιεράς Οδού ξεκινώντας από τον ίδιο το σταθμό του μετρό, όπου βλέπει κανείς ένα σημαντικό μέρος του αρχαίου δρόμου με τα κράσπεδα και τη νησίδα στη μέση, καθώς και τις σαρκοφάγους στις παρυφές του. Ταφικοί περίβολοι και ταφικά μνημεία  υπήρχαν σε όλο το μήκος της οδού, ένα από τα οποία μπορέσαμε κι εμείς να δούμε λίγο πιο πάνω από τη στροφή της Αγ.Βαρβάρας. Τμήματα της οδού υπάρχουν ακόμα και μέσα στο Δρομοκαΐτειο Ίδρυμα, αλλά και πιο κάτω.

Περάσαμε από τη Μονή Δαφνίου, στην οποία, στα αρχαία χρόνια, γινόταν μια στάση από τους προσκυνητές των Ελευσινίων Μυστηρίων, στο ναό του Δαφναίου Απόλλωνα, και κατεβήκαμε από το πούλμαν στον οικισμό της Αφαίας, στον Άγ.Αντώνιο. Έτσι καταφέραμε να δούμε από κοντά, αλλά απ΄έξω, το ιερό της Αφροδίτης και του Έρωτα, στο οποίο επίσης σταματούσαν για λίγο οι μύστες στα χρόνια εκείνα κατά το μήνα Βοηδρομιώνα ( τέλη Σεπτεμβρίου περίπου ), για να αφήσουν κάποιο ανάθημα και να αναπαυθούν για λίγο. Εντός του χώρου υπάρχει τμήμα της Ιεράς Οδού, η οποία διακλαδιζόταν εκεί και ο ένας κλάδος ανηφόριζε το λόφο της Ηχούς, ενώ ο άλλος πήγαινε παραλιακά. Ο επισκέπτης βλέπει σήμερα τα θεμέλια του περιβόλου, του ναΐσκου της Αφροδίτης, καθώς και της οικίας των ιερέων και ενός οχυρού. Το εντυπωσιακό στο χώρο αυτό είναι τα λεγόμενα «ντουλαπάκια», οι κόγχες δηλαδή στις οποίες οι πιστοί εναπόθεταν τα αφιερώματά τους, λίθινα ανάγλυφα, περιστεράκια, φτερωτούς έρωτες κ.ά. Αφήσαμε πίσω μας τη λίμνη Κουμουνδούρου, τη λίμνη Ρειτών των αρχαίων, της Περσεφόνης συγκεκριμένα, μια και η άλλη αποξηράνθηκε, αυτή δηλαδή που ήταν αφιερωμένη στη Δήμητρα, τη μητέρα της. Από ένα γεφυράκι ανάμεσα στις 2 λίμνες περνούσε η πομπή των πιστών, ενώ όσοι τους παρακολουθούσαν τους πείραζαν, δοκιμάζοντάς τους έτσι για την πίστη τους. Αυτοί ήταν οι λεγόμενοι « γεφυρισμοί », οι οποίοι λάμβαναν χώρα επίσης στη γέφυρα του αττικού αλλά και του βοιωτικού Κηφισού. Τα πέλματα της πρώτης τα βλέπουμε στο σταθμό του μετρό « Ελαιώνας », στα 1200 μ. από τη σημερινή κοίτη του Κηφισού, ενώ τη 2^η εντοπίσαμε μπαίνοντας στην πόλη της Ελευσίνας από την Παλαιά Εθνική Οδό, δηλαδή τη συνέχεια της Ιεράς, η οποία τερματίζει ακριβώς μπροστά στον αρχαιολογικό χώρο. 

  Ήταν ήδη 4 και κάτι, όταν μπήκαμε ευλαβικά στο χώρο, περάσαμε από τη ρωμαϊκή αυλή και το Βωμό, όπου γινόταν το «ολοκαύτωμα», τα Μεγάλα και τα Μικρά Προπύλαια, ανηφορίσαμε την Πομπική Οδό και μπήκαμε στο Τελεστήριο. Κι εδώ έγινε ολιγόλεπτη ξενάγηση και στη συνέχεια ανεβήκαμε τα σκαλάκια προς την Άνω Αυλή του Τελεστηρίου και τα άλλα στο πλάι του ναού της Σαβίνας, ώστε να φτάσουμε στην αυλή του ναού της Φαυστίνας. Είχε λατρευτεί ως 2^η  Δήμητρα στα χρόνια των Ρωμαίων και εδώ ακριβώς χτίστηκε από τους Αρβανίτες που κατοίκησαν την περιοχή της « Λεψίνας », κάπου στο 18^ο αι., μάλλον το εκκλησάκι της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας, χρησιμοποιώντας μάλιστα αρχιτεκτονικά μέλη από τα γύρω κτίσματα. Και στο καμπαναριό της εκκλησιάς βλέπεις σήμερα μάρμαρα σε 2^η χρήση. Ο κόσμος πάρα πολύς εδώ πάνω. Η ατμόσφαιρα σχεδόν μυσταγωγική, να θυμίζει κάτι ίσως από την προσέλευση στις τότε γιορτές προς τιμή της Δήμητρας. Μόνο που τώρα είχαμε έρθει να τιμήσουμε την άλλη Δήμητρα, την Παναγιά, που ευχαριστεί ο πιστός για τη σπορά, για τη συγκομιδή και παρακαλεί να πάνε τα πράγματα καλά και στη συνέχεια. Με δυσκολία καταφέραμε να πλησιάσουμε στην εκκλησία, να μπούμε μέσα να προσκυνήσουμε και να ανάψουμε κερί, ακόμα και να βρεθούμε κοντά στους συγκεντρωμένους άρτους που προσφέρονται αυτή τη μέρα από τους πιστούς. Ο σωρός τεράστιος και συνεχώς κατέφταναν νέοι άρτοι, ψωμιά παντοίων ειδών. Κάποια στιγμή έγινε και η ευλογία τους από τους ιερείς που βγήκαν από το ναΰδριο και όσοι τους είχαν προσφέρει άρχισαν να τους μοιράζουν στον κόσμο. Αφού πήραμε από ένα –δυο κομμάτια ο καθένας, αρχίσαμε να κατεβαίνουμε και από τις 2 πλευρές της Άνω Αυλής προς την έξοδο. Εκεί μας περίμεναν οι κυρίες του Συλλόγου της Ελευσίνας « Το Αδράχτι » και μας πρόσφεραν ένα κυπελλάκι με τα γνωστά πολυσπόρια, που τα φτιάχνουν αυτή τη μέρα προς τιμή της Παναγιάς. Γλυκά και σχεδόν ζεστά τα πολυσπόρια ήταν το καλύτερο εκείνη τη στιγμή, για να προετοιμάσει και το στομάχι μας για ό,τι επρόκειτο σε λίγο να γευτούμε σε κάποιο από τα όμορφα μαγαζάκια που υπήρχαν στον πεζόδρομο, γύρω από την κεντρική πλατεία ή κάτω στο λιμάνι. Ακολούθησαν οι χοροί από κάποιο συγκρότημα και από παιδιά του νηπιαγωγείου, και στη συνέχεια κάναμε βόλτες ή δοκιμάσαμε μεζέδες  με ουζάκι, φάγαμε σουβλάκι ή ήπιαμε καφέ ή κάτι άλλο. Στις 8 αναχωρήσαμε για Νίκαια και Αιγάλεω, ευχόμενοι να είμαστε καλά και του χρόνου, για να έρθουμε στην ίδια γιορτή.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•