- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 05 Φεβρουαρίου 2016 05 Φεβρουαρίου 2016
Το πρωινό πούλμαν ξεκίνησε με 30 περίπου πεζοπόρους στις 8 από τη Νίκαια και στις 8:15 από το μετρό Αιγάλεω για Πάρνηθα ( Κατσιμίδι ), απ΄όπου ξεκίνησαν δυο πεζοπορίες. Η πρώτη θα έφτανε μέχρι το Παλιομήλεσι και στη συνέχεια θα κατέληγε στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Σφενδάλης, ενώ η δεύτερη μετά το Παλιομήλεσι θα συνέχιζε προς Σαλονίκη , Λοιμικό, Πύρεζα και θα κατέληγε στον Αυλώνα. 
Οι δυο ομάδες ξεκίνησαν μαζί με την πρώτη να προηγείται και τη δεύτερη πιο αργή να ακολουθεί. Ακολουθήσαμε το μονοπάτι από το Μακρυχώραφο ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση και φτάσαμε στο Βρόκολι και από εκεί κατευθυνόμαστε στο λιβάδι και στην πηγή Παλαιομήλεσι. Εδώ κάναμε μια μικρή στάση για ξεκούραση και όλοι βγάλαμε από τα σακίδιά μας ξηρούς καρπούς ,φρούτα και κάποιο σάντουιτς, για να πάρουμε λίγη ενέργεια. 
Στη συνέχεια η μια ομάδα έστριψε δεξιά για τον Άγιο Μερκούριο και το Σιδ.σταθμό Σφενδάλης, ενώ η δεύτερη συνέχισε διασχίζοντας το λιβάδι Σαλονίκι μέχρι το λιβάδι με τα δύο πηγάδια στη θέση Πύρεζα. Από την Πύρεζα φεύγει κάποιο μονοπάτι για το λιβάδι του Λημικού και το κατεστραμμένο αρχαίο πύργο σηματοδοσίας, το κάστρο του Λημικού, καθώς και το όμορφο εκκλησάκι του Αη Γιώργη με το δωματιάκι και το τζάκι, πηγάδι με πόσιμο νερό. Από την Πύρεζα, δίπλα από την παλαιά στάνη, πήραμε το μονοπάτι για τον Άγιο Νικόλαο και τον Αυλώνα. 
Μετά από αρκετή ώρα φτάνουμε στο όμορφο λιβάδι του Άγιου Νικόλαου, όπου υπάρχει το εκκλησάκι και πηγάδι με πόσιμο νερό. Μια μικρή στάση στο εκκλησάκι και συνεχίζουμε στο χωματόδρομο για την Αυλώνα, που όμως μας οδηγεί στο δρόμο με τις κολόνες που μεταφέρουν ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής τάσης. Για να συντομεύσουμε λοιπόν τη διαδρομή, παίρνουμε το δρόμο δίπλα από τις κολόνες και φτάνουμε στην κορυφή, απ΄όπου φαίνεται κάτω ο Αυλώνας. 
Λίγες σταγόνες βροχής μας ανησύχησαν στην αρχή, αλλά τελικά δεν έβρεξε. Αρχίσαμε την κατάβαση μέχρι την τελευταία κολόνα και από εκεί μπήκαμε σε δύσβατο μονοπάτι, κάνοντας σχεδόν ελεύθερη κατάβαση για 200-300 μέτρα. Πέσαμε έπειτα στη ρεματιά και από εκεί το εμφανές μονοπάτι μας οδήγησε στο πάνω μέρος του χωριού. Εκεί μας περίμενε και το πούλμαν, όπου πήραμε το κομμάτι της πίτας μας και το συνοδέψαμε με λίγο γλυκό κρασάκι. Από εδώ όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στη γνωστή ταβέρνα του Ωρωπού για το γλέντι μας, όπου μετά από λίγο κατέφτασε και το δεύτερο πούλμαν. 
Το απογευματινό πούλμαν, εντελώς γεμάτο, ξεκίνησε, με αρκετό κρύο, στις 2 το μεσημέρι από τη Νίκαια για το σταθμό αφετηρίας του τελεφερίκ και το Μικρό Μουσείο Πάρνηθας, όπου φτάσαμε σε μιάμιση περίπου ώρα. Επισκεφθήκαμε και τους δυο ορόφους του, στους οποίους ο επισκέπτης ακολουθώντας μια αφηγηματική διαδρομή γνωρίζει το οικοσύστημα της Πάρνηθας, μαθαίνει αρκετά πράγματα για την ιστορία του Εθνικού Δρυμού, τη χλωρίδα και την πανίδα του και πληροφορείται για τις προσπάθειες αποκατάστασής του μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007. Κάποια από τα εκθέματα του Μουσείου είναι διαδραστικά. Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι πάνω στα παράθυρα που βλέπουν προς το λεκανοπέδιο ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει αναγραμμένες τις περιοχές που αντικρίζει από το συγκεκριμένο σημείο.
Όταν τελείωσε η επίσκεψη στο Μουσείο, κοντά στο πούλμαν μοιράστηκαν τα κομμάτια της πίτας και το γλυκό κρασάκι, καθιερωμένο κέρασμα του « Φυσιολάτρη », που βοήθησε να ζεσταθούμε λίγο, γιατί το κρύο εκεί ψηλά ήταν δυνατό. Το φλουρί έπεσε σε έναν μικρό σκακιστή, το Δημήτρη, ο οποίος κέρδισε μια 2ήμερη εκδρομή. 
Μπήκαμε στο πούλμαν και κατευθυνθήκαμε προς το Τατόι, για να επισκεφθούμε το σημαντικότερο ιστορικό μνημείο της περιοχής του Δρυμού, το παλάτι της τέως βασιλικής οικογένειας. Περάσαμε στο χώρο των κτημάτων από την Πύλη Βαρυμπόμπης, περπατήσαμε ως το φυλάκιο της εσωτερικής πύλης, σε αρχιτεκτονικό ύφος υπερβόρειο, στρίψαμε αριστερά και, ακολουθώντας το χωμάτινο δρομάκι φτάσαμε στο θερινό ανάκτορο.
Το παλάτι αυτό υπήρξε η κύρια κατοικία των μελών της τέως βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας. Σφραγισμένες οι πόρτες του αλλά φανερά λεηλατημένο και αφημένο στη μοίρα του, μαρτυρά όμως τις δόξες αλλοτινών καιρών. Κατεβήκαμε τις διπλές σκάλες με τις μαρμάρινες φυτοδόχους ως την κρήνη με τη λεοντοκεφαλή, κατηφορίσαμε μέχρι την πισίνα, σκεπασμένη τώρα πια. Κοντά στα ανάκτορα είδαμε και τα μαγειρεία. Επειδή όμως άρχιζε να νυχτώνει και δεν υπήρχε χρόνος, για να αναζητήσουμε και μερικά άλλα από τα πάμπολλα κτίσματα που υπάρχουν στην τεράστια έκταση των κτημάτων Τατοίου, ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στο πούλμαν, όπου είχαν παραμείνει λίγοι φίλοι που δεν μπορούσαν να περπατήσουν ή κρύωναν πολύ και γι΄αυτό δεν ακολούθησαν.
Φτάσαμε στην ταβέρνα, στην παραλία Μαρκοπούλου Ωρωπού όπου θα γινόταν η συνεστίαση κατά τις 6 παρά κάτι και βρήκαμε εκεί τους πεζοπόρους μας, οι οποίοι είχαν φτάσει αρκετά νωρίτερα από εμάς και έτρωγαν ήδη. 
Παραγγείλαμε κι εμείς το κύριο πιάτο, φάγαμε και, όταν ήρθαν κάποια στιγμή ο Πρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας του Ομίλου μας, κόψαμε την πίτα του Συλλόγου. 
Το γλέντι άρχισε σε λίγο με ωραία τραγούδια, παραδοσιακά, λαϊκά αλλά και ξένα, στα οποία « αφεθήκαμε » ως τις 9 περίπου, οπότε ήρθε και η ώρα της αναχώρησης, Ευχαριστημένοι φύγαμε από το κέντρο και επιστρέψαμε στη Νίκαια ευχόμενοι να είναι καλή, γεμάτη κι ευλογημένη η νέα χρονιά και να περάσουμε το ίδιο όμορφα και του χρόνου την ίδια μέρα.
