Το Σάββατο 30 Ιανουαρίου ξεκινήσαμε με 3 πούλμαν σχεδόν γεμάτα, στις 7:15, από τη Νίκαια, με πολύ καλό καιρό για το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων αντί της Ζήριας, που προβλεπόταν αρχικά από το πρόγραμμα, λόγω του ότι εκεί υπήρχε αρκετό χιόνι για τα παιχνίδια των παιδιών.

Αφού περάσαμε τη διώρυγα του Ισθμού, όλα τα παιδιά πήραν μέρος σε κουίζ γνώσεων με έπαθλο την επόμενη παιδική – ανοιξιάτικη – εκδρομή, στις 14/5. Κάναμε μια ημίωρη στάση στην Ακράτα,  και πήραμε τον ανηφορικό και « φιδογυριστό » δρόμο προς τα Καλάβρυτα. Στα 10 χλμ. πριν από τα Καλάβρυτα συναντήσαμε το Μέγα Σπήλαιο, που ορθώνεται 8ώροφο σε έναν άγριο και απότομο βράχο ύψους 120 μ., και προσφέρει θέα μοναδική από τον εξώστη του. Το μοναστήρι αυτό ιδρύθηκε το 362 μ.Χ. και, παρά το γεγονός ότι καταστράφηκε 4-5 φορές από πυρκαγιές, δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί φάρος της Ορθοδοξίας και φρούριο κατά των Τούρκων κατακτητών. Διαθέτει μεγάλο πλούτο κειμηλίων, όπως ένα σπάνιο λάβαρο με τις μορφές 3 αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, Ευαγγέλια, περγαμηνές και άλλα σπουδαία και μοναδικά κειμήλια.

Συντροφιά μας, καθώς ανηφορίζαμε, είχαμε το φαράγγι του Βουραϊκού, από τα ωραιότερα φυσικά αξιοθέατα, καθώς και τις γραμμές του οδοντωτού σιδηροδρόμου, σε κάποια σημεία βέβαια, ο οποίος, με μικρά διαλείμματα για συντήρηση, εξακολουθεί να πραγματοποιεί το γνωστό δρομολόγιο Διακοπτό – Καλάβρυτα και αντίστροφα, από το 1895, οπότε και εγκαινιάστηκε, επί πρωθυπουργίας Χαρ. Τρικούπη.

Φεύγοντας από το μαρτυρικό χωριό, όπου, σύμφωνα με την παράδοση κηρύχτηκε η Επανάσταση του 1821 στη Μονή Αγ. Λαύρας, δεν ξεχάσαμε να αποτίσουμε μικρό φόρο τιμής στα θύματα του ολοκαυτώματος του Δεκεμβρίου του 1943, αγναντεύοντας από μακριά τον ολόλευκο ευμεγέθη σταυρό, καθώς και το κλιμακωτό μνημείο που οδηγεί προς αυτόν. Γύρω στους 500 άνδρες και νέους σκότωσαν τότε οι Γερμανοί σε αντίποινα για το θάνατο στρατιωτών τους κάποιες μέρες πριν από τις 13/12 και έκλεισαν στο Δημοτικό Σχολείο τα γυναικόπαιδα, τα οποία ευτυχώς διέφυγαν στη συνέχεια από το φλεγόμενο κτίσμα, αφού όμως έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου πριν. Όταν φτάσαμε στο Χιονοδρομικό Κέντρο, ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, οι ορειβάτες φρόντισαν να φύγουν αμέσως για να ανέβουν στο ορειβατικό καταφύγιο του Χελμού. Λίγο πριν το σαλέ από το πάρκινγκ του Χιονοδρομικού των Καλαβρύτων, στρίψαμε δεξιά και πήραμε το χωματόδρομο. Το χιόνι αρκετό , ο δρόμος σε αρκετά σημεία παγωμένος αλλά με προσοχή ανεβήκαμε για αρκετά χιλιόμετρα. Φτάσαμε στην πετρόκτιστη ποτιστική βρύση, βρύση του Πουλιού, δωρεά του κυνηγετικού συλλόγου Αιγάλεω. Από εκεί ο δρόμος  οδηγεί στο διάσελο του Αυγού (2.100 μέτρα), όπου κάποιοι ανέβηκαν μέχρι εκεί  και στο ορεινό καταφύγιο Β. Λεοντόπουλου. Η θέα από ψηλά του χιονοδρομικού φανταστική. Όλες οι πίστες δούλευαν πυρετωδώς, όπου οι σκιέρ με σκι ή snowboard ανέβαιναν στη κορυφή με τους αναβατήρες  και ύστερα κατέβαιναν με ιλιγγιώδη ταχύτητα σχεδόν μέχρι στο σαλέ. Αρκετοί από αυτούς έπαιρναν τούμπες στο χιόνι αλλά μετά από λίγο σηκωνόντουσαν και συνέχιζαν. Σε κάποια από τις πίστες γινόταν και το Πανελλήνιο μαθητικό πρωτάθλημα σκι και καθίσαμε για λίγο να το παρακολουθήσουμε. Σε τρείς ώρες έπρεπε να είμαστε στα πούλμαν για αναχώρηση και γι αυτό κάποιοι προτίμησαν τη κατάβαση με τα καρεκλάκια. Οι υπόλοιποι, αφού ανιχνεύσαμε τον κατάλληλο για την κατασκευή χιονάνθρωπου χώρο, κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί και δοθήκαμε με γέλια, χαρές και πολλή όρεξη στο δημιουργικό μας έργο.

Οκτώ συνολικά χιονάνθρωποι ήταν έτοιμοι σε μια ώρα περίπου να περάσουν από « κριτική επιτροπή », όλοι όμορφοι, χαριτωμένοι, άλλοι με λιγοστά διακοσμητικά στοιχεία, άλλοι πλουμιστοί και πληθωρικοί.Το βραβείο κέρδισε μια μεγαλόσωμη αρκούδα, που κατασκεύασαν μπαμπάς και κόρη. Εννοείται πως δεν ξεχνούσαμε να πετάμε πού και πού και καμιά χιονόμπαλα ο ένας στον άλλον… Μετά το τέλος αυτής της δραστηριότητας, οι πεζοπόροι, αφού εξοπλίστηκαν κατάλληλα, πήραν την κατηφορική άσφαλτο προς το χωριό των Καλαβρύτων, ενώ όσοι ήθελαν, παρέμειναν στο Κέντρο, για να κάνουν σκι, έλκηθρο ή για να ανέβουν με τους αναβατήρες ως το καταφύγιο. Αρκετοί από αυτούς γευμάτισαν στο σαλέ ή απλά πήραν κάποιο σνακ, ένα ζεστό ρόφημα. Ο καιρός ευνοούσε όλες τις δραστηριότητες και κάποιοι φίλοι διάλεξαν τις πολυθρόνες στο πίσω μέρος του σαλέ για τον καφέ τους, ενώ απολάμβαναν όλα τα αθλήματα που γίνονταν στις πίστες, αλλά και το πέταγμα αρκετών αλεξίπτωτων πλαγιάς (parapente). Στις 15:30 αναχωρήσαμε από το Χιονοδρομικό και παραλάβαμε στο δρόμο αρκετούς πεζοπόρους, πριν φτάσουμε στα Καλάβρυτα. Στο όμορφο και γεμάτο τουρίστες, ιδιαίτερα το χειμώνα, χωριό παραμείναμε για μιάμιση ώρα περίπου, για φαγητό, καφέ, γλυκό, βόλτες. Πολύς ο κόσμος στην κεντρική πλατεία, κοντά στο Σιδηροδρομικό σταθμό, όπου σε λίγο έφτασε και το τρενάκι από το Διακοπτό, πολύ κοντά μας και το ιστορικό Δημοτικό Σχολείο. Λίγο πριν φύγουμε, στις 17:30 μ.μ., όλα τα παιδιά πήραν το δωράκι τους και ευχαριστημένοι μικροί και μεγάλοι μπήκαμε στα πούλμαν για την επιστροφή μας. Κάναμε μια στάση στον Ισθμό για τα απαραίτητα και κατά τις 8:30 βρισκόμαστε στη Νίκαια.

Βίντεο από την εκδρομή.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•