- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 29 Απριλίου 2016 29 Απριλίου 2016
Τη Κυριακή 21 Φεβρουαρίου, με πολύ καλό καιρό, κάναμε μια εκδρομή στη Δίρφυ στη κοντινή Εύβοια. Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 7.00 και μετά από την παραλαβή αρκετών φίλων μας από το μετρό Αιγάλεω πήραμε την Εθνική οδό και στρίψαμε για Χαλκίδα. Περάσαμε την καλωδιακή γέφυρα της Χαλκίδας και φτάσαμε στη Ν. Αρτάκη, όπου κάναμε μια σύντομη στάση, για καφέ. Ύστερα συνεχίσαμε για τη Βόρεια Εύβοια, περάσαμε την Κάτω Στενή και φτάσαμε κοντά στο Δασοφυλακείο στην Άνω Στενή. Κέντρο του χωριού είναι η πλακόστρωτη πλατεία, απ’ όπου ξεκινούν στενά μονοπάτια και διακλαδίζονται ως την τελευταία άκρη του πυκνόκτιστου χωριού. Μέσα στην πλατεία υπάρχουν γραφικές βρύσες με άφθονα τρεχούμενα νερά. Πολλά μεγάλα πλατάνια απλώνουν τη σκιά τους πάνω από τα γραφικά καφενεδάκια και τις παραδοσιακές ταβέρνες. Υπάρχουν πολλά πάρκα διασκορπισμένα σε όλο το χωριό, που είναι τόποι αναψυχής και ξεκούρασης. Η Στενή ξεχωρίζει για τις σπάνιες ομορφιές και τα τρεχούμενα νερά, καθώς το ρέμα διασχίζει ολόκληρο το χωριό. 
Από εδώ ξεκίνησε η πρώτη ομάδα, για να ανέβει το μονοπάτι Σ2 μέχρι τη Ράχη Συκά και περνώντας κοντά στο καταφύγιο συνέχισε μέχρι τους Στρόπωνες. Το μονοπάτι Σ2 φεύγει δεξιά από την άσφαλτο και συναντάει ένα μικρό ρυάκι. Λόγω του ότι έλιωναν τα χιόνια αυτή την εποχή είχε αρκετό νερό και φτιάξαμε πέρασμα με μεγάλες πέτρες, για να μπορέσουμε να το διασχίσουμε. Ύστερα ανηφορίσαμε το καστανόδασος, περάσαμε το δασικό δρόμο και φτάσαμε μετά από περίπου 1,5 ώρας πορεία στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο Στενής - Στροπώνων. Συνεχίσαμε το μονοπάτι και φτάσαμε στη «Ράχη Συκά». Λίγο πιο ψηλά φαινόταν το καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας και στο βάθος η κατάλευκη από το χιόνι παγωμένη Δίρφυ και αριστερά και δεξιά μας αντίστοιχα τον Βόρειο Ευβοϊκό και το Αιγαίο μέχρι τη Σκύρο. 
Ήδη μια ομάδα ορειβατών με πιολέ και γκαρμπόν ανέβαιναν σιγά σιγά για την κορυφή, το Δέλφι, με υψόμετρο 1.743 μέτρα. Εμείς όμως είχαμε επιλέξει δυο διαφορετικές πεζοπορίες. Η μια ομάδα συνέχισε σε ένα δύσκολο μονοπάτι δίπλα από τη ρεματιά που κατεβαίνει στους Στρόπωνες και η άλλη θα έκανε μια όμορφη πεζοπορία προς το αλπικό Ξηροβούνι .
Η πορεία μας προς τους Στρόπωνες ήταν κατηφορική σε ένα δύσβατο μονοπάτι που δεν περπατιέται αρκετά συχνά από πεζοπόρους. Αρκετά δύσκολα περάσματα, όπου κάπου –κάπου χρειαζόταν ένα χέρι βοηθείας και τελικά όλοι τα κατάφεραν. Περάσαμε από βρύσες, ποτίστρες για τα ζώα και σε αρκετά σημεία οι χωρικοί με λάστιχα έπαιρναν το νερό, για να ποτίσουν τα κτήματά τους.
Στα μέσα της διαδρομής καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε και ο καθένας έβγαλε ό,τι είχε στο σακίδιό του - κάποιο φρούτο, ξηρούς καρπούς, σάντουιτς και, αφού βγάλαμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες τις απέναντι απότομες πλαγιές, συνεχίσαμε για το χωριό. Σε κάποια σημεία συναντήσαμε και τα τελευταία απομεινάρια του χιονιού και δεν χάσαμε την ευκαιρία για μια αναμνηστική φωτογραφία.
Τελικά φτάσαμε στο χωματόδρομο που κατηφορίζει προς τους Στρόπωνες και οδηγεί στο πάνω μέρος του χωριού. Στην πρώτη βρύση που συναντήσαμε δροσιστήκαμε, πλυθήκαμε και, αφού αλλάξαμε ρούχα, κατευθυνθήκαμε στις ταβέρνες του χωριού. 
Εδώ ήρθε και η δεύτερη ομάδα που πεζοπόρησε σε μια όμορφη διαδρομή κάτω από τα έλατα στα ριζά του Ξηροβουνίου προς τις πηγές Τέμπλα και Κόνισμα. Αν και στο τέλος της διαδρομής, για να φτάσουν στην άσφαλτο, όπου και τους παρέλαβε το πούλμαν , δυσκολεύτηκαν στο κατέβασμα στο δρόμο, στο τέλος όλοι ήταν ευχαριστημένοι.
Αρκετοί από τους πεζοπόρους γύρισαν έχοντας μαζί τους και μια τσάντα με άγρια χόρτα (ραδίκια, ζοχούς και αλιβάρβαρα), που αυτό τον καιρό αφθονούν στην περιοχή. 
Οι λιγοστοί μας τουρίστες, αφού επισκέφτηκαν το λαογραφικό μουσείο του χωριού, όπου παρουσιάζονται πολλά εκθέματα δημιουργημένα με πολύ μεράκι από το σύλλογο του χωριού, έκαναν κοντινές βόλτες στα όμορφα στενάκια του χωριού.
Οι Στρόπωνες είναι ένα όμορφο γραφικό χωριό, πνιγμένο στο πράσινο, κτισμένο επάνω στην οροσειρά της Δίρφης και κοντά στο Ξεροβούνι και απέχει μόλις 8 χιλιόμετρα από την όμορφη παραλία της Χιλιαδούς.
Η διαδρομή από τη Στενή έως τους Στρόπωνες και τη Χιλιαδού θεωρείται από τις καλύτερες της Ελλάδας και πραγματοποιείται μέσα σε πεύκα, πλατάνια, έλατα, καστανιές, σπάρτα και φτέρες και πολλά τρεχούμενα νερά. Τη χαράδρα διασχίζει ο Στροπωνιάτης, ο αρχαίος Διρφωσσός. Το όνομα είναι προελληνικό και σημαίνει ποτάμι που πηγάζει από τη Δίρφη.
Περνώντας από το ψηλότερο σημείο του δρόμου (1000μ.) και κατηφορίζοντας για το Αιγαίο, βλέπει κανείς πώς οι κάτοικοι έχουν αξιοποιήσει τις πλαγιές και τις έχουν κάνει γόνιμες και παραγωγικές. Η παραγωγή του χωριού σε κρέατα, κάστανα και κηπευτικά είναι εντυπωσιακή και τα προϊόντα του χωριού γίνονται ανάρπαστα σε όλες τις αγορές. Εδώ ευδοκιμούν ακόμα κερασιές, καρυδιές, μηλιές, ενώ παράγονται και λαχανικά, φασόλια και κτηνοτροφικά προϊόντα. Το χωριό υδρεύεται από πηγαία νερά με υδραγωγείο.
Τα σπίτια του χωριού είναι παλιά και παραδοσιακά. Στο κέντρο του χωριού, στην πλατεία βρίσκονται όλα τα μαγαζιά και πολλές γραφικές ταβέρνες, με ντόπια, νόστιμα κρέατα.
Στις ταβέρνες των Στροπώνων όλοι μαζί απολαύσαμε τα νόστιμα φαγητά τους , κυρίως ψητά . Ύστερα ένα καφεδάκι ή γλυκό στα γραφικά μαγαζάκια του χωριού και στις 5 το απόγευμα ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στη Νίκαια, αφού πρώτα κάναμε μια μικρή στάση στην παραλία της Νέας Αρτάκης.
Μπορείτε να δείτε και το σχετικό βίντεο του κ. Καρατζά για το Ξηροβούνι.
