Την Κυριακή το πρωί, 3 Απριλίου 2016, ξεκινήσαμε με 2 πούλμαν από τη Νίκαια με προορισμό την Παύλιανη, στο βουνό της Οίτης. Εδώ στο μυθικό βουνό βρίσκεται η Πυρά του Ηρακλή όπου o μυθικός ήρωας κάηκε, για να γλιτώσει από τους φρικτούς πόνους που του προκάλεσε ο δηλητηριασμένος μανδύας του κένταυρου Νέσσου. Η Οίτη φημίζεται από την αρχαιότητα για τα φαρμακευτικά φυτά της, όπως είναι ο ελλέβορος (σκάρφη), το σπαθόχορτο κ.ά.

Είναι ένα βουνό πλούσιο σε νερά, που ακόμα και σήμερα ξεδιψάει όλη την Αθήνα με το νερό που έρχεται από τη λίμνη του Μόρνου. Μετά από μια στάση στο 90ό χλμ. για καφέ, συνεχίσαμε για Σκλήθρο, χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 850 μέτρων στις κατάφυτες από έλατα και βελανιδιές βουνοπλαγιές της Οίτης. Βρίσκεται ανάμεσα σε Παρνασσό, Οίτη, Βαρδούσια και Γκιώνα σε τοπίο άγριας βουνίσιας ομορφιάς προσκαλώντας τον επισκέπτη για ξεκούραστους περιπάτους στη φύση. Από εδώ οι ορειβάτες μας έκαναν την πανέμορφη διαδρομή μέσα στο ελατόδασος προς τα νοτιανατολικά και το χωριό Οινοχώρι. Πεζοπόρησαν μέχρι τη θαυμάσια τοποθεσία  Παναγία Οινοχωρίου με τρεχούμενα νερά, πλατάνια και έλατα.

Στη συνέχεια κινήθηκαν προς την Αγία Τριάδα, με την  έξοχη θέα στις κορυφές της Γκιώνας, χρησιμοποιώντας δασικούς δρόμους και άλλα μονοπάτια.  Από εκεί ακολουθώντας τη γνωστή διαδρομή μέσα από το ρέμα της Παύλιανης κατέληξαν στην Άνω Παύλιανη.

 Οι υπόλοιποι με το πούλμαν  πήγαμε στην Αγ. Τριάδα, απ΄όπου ξεκίνησε η πεζοπορία με 60 περίπου πεζοπόρους για Αγ. Τριάδα – Ρέμα Παύλιανης – Άνω Παύλιανη.

Οι πεζοπόροι περπάτησαν στην αρχή σε αγροτικό δρόμο μέσα στα έλατα και τα πεύκα.  Μετά από αρκετή ώρα μπήκαν στο μονοπάτι που οδηγούσε στο πανέμορφο ρέμα της Παύλιανης με τα περίεργα πλατύφυλλα φυτά δίπλα στο ποτάμι. Διαπιστώσαμε ότι το αισθητικό πάρκο της Παύλιανης ανακαινίζεται, γιατί συναντήσαμε εργάτες που επισκεύαζαν ένα λοξό γεφυράκι. Τα λοξά γεφυράκια ήταν βαμμένα με διάφορα χρώματα. Η σηματοδότηση του μονοπατιού ήταν καινούρια, με σχήματα και χρώματα που σε οδηγούσαν με ακρίβεια στο σημείο που ήθελες να πας. Συναντήσαμε τα δεντρόσπιτα, το τραμπολίνο, τις τσουλήθρες, τις αιώρες και πολλά άλλα παιχνίδια, όπου μπορούν να διασκεδάσουν τα παιδιά και κάποιες φορές και … οι μεγάλοι.

Το μονοπάτι ήταν υπέροχο, γιατί η φύση οργίαζε ήδη με τα αγριολούλουδά της και σε συνδυασμό με το μουρμουρητό του Ασωπού σε γαλήνευε. Προς το τέλος του πάρκου συναντήσαμε και τα μικρά μουσεία Υδροκίνησης που έχουν στηθεί εκεί. Τα μαντάνια, οι ντριστέλες και οι νερόμυλοι ήταν αυτή τη φορά σε λειτουργία και έτσι μπορέσαμε να δούμε πώς λειτουργούσαν έναν καιρό. Για λόγους ασφάλειας βέβαια το νεροπρίονο δεν λειτουργούσε.

Μετά από 3ωρη πεζοπορία οι πεζοπόροι έφθασαν στην Άνω Παύλιανη, όπου κατέληξε η διαδρομή. Στη συνέχεια κατέφτασαν και οι ορειβάτες μετά από την 5ωρη διαδρομή τους.

Γευτήκαμε όλοι τα ωραία εδέσματα της περιοχής και στις 17:30 ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας. Κάναμε μια στάση στο 90 πάλι για καφέ, παγωτό ή γιαούρτι και συνεχίσαμε για Νίκαια.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•