Το Σάββατο, 23 Απριλίου,  κάναμε μια πανέμορφη εκδρομή στο βουνό της Ζήριας. Μετά από μια σύντομη στάση κοντά στο Κιάτο, κατευθυνθήκαμε προς το Ξυλόκαστρο και από εκεί αρχίσαμε να ανεβαίνουμε στην Ορεινή Κορινθία. Περάσαμε  τα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας και φτάσαμε στο οροπέδιο της Ζήρειας. Στο πάρκινγκ του χιονοδρομικού κέντρου ετοιμαστήκαμε, χωριστήκαμε σε δυο ομάδες και ξεκινήσαμε τις πεζοπορίες μας.

Η πρώτη ομάδα (ορειβάτες) είχε σαν στόχο την κορυφή της Ζήριας (2375 μ) ενώ η δεύτερη (πεζοπόροι) θα έκαναν μια διαδρομή προς τη λίμνη Δασίου-κορυφή Κλεφτάκη και κατάβαση στα Μεσαία Τρίκαλα. Οι ορειβάτες   ξεκίνησαν από το οροπέδιο της Ζήριας (1500 μ.) με κατεύθυνση προς το Β΄ορειβατικό καταφύγιο. Σε λιγότερο από μια ώρα φτάσαμε εκεί και κάναμε μια στάση για να πάρουμε μια ανάσα. Αφήνοντας το καταφύγιο συνεχίσαμε την ανάβασή μας  και φτάσαμε στον αυχένα (1900 μ.). Μια μικρή στάση για την ανασύνταξη της ομάδας και ξεκινήσαμε για την κορυφή. Ο καιρός πολύ καλός χωρίς σχεδόν καθόλου αέρα και η θέα από ψηλά φανταστική.

Περπατούσαμε διασχίζοντας τα καταπράσινα και ανθισμένα λιβάδια, αυτή την εποχή, ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια με στόχο την κορυφή. Λίγο πριν τη κορυφή συναντήσαμε τις τελευταίες χιονούρες και αφού τις προσπεράσαμε φτάσαμε σε σχεδόν δυόμιση ώρες στην κορυφή. Ο καιρός φανταστικός και η ορατότητα πολύ καλή. Γύρω μας όλες οι κορυφές των βουνών της Πελοποννήσου και  της Στερεάς Ελλάδας. Νότια το Μαίναλο με την Οστρακίνα, δίπλα η Ντουρντουβάνα με τη λίμνη Δόξας στη βάση της  και στο βάθος  η χιονισμένη πυραμίδα του Ταϋγέτου, δυτικά τα Αροάνια και βόρεια στη Στερεά Ελλάδα ο Παρνασσός, η Γκιώνα και ανάμεσά τους πολύ μακριά  αχνοφαίνεται μια χιονισμένη κορυφή, ο Όλυμπος.  Η θέα από κει ψηλά μοναδική με αμέτρητες κορυφές λες και βρίσκεσαι σε αεροπλάνο. Δε θέλαμε να αποχωριστούμε τη κορυφή με όλων των ειδών τα λουλούδια της Άνοιξης  ολάνθιστα, ανεμώνες, κυκλάμινα, γεράνια και  κρόκοι  αλλά το σπήλαιο του Ερμή μας περίμενε. Πήραμε λοιπόν την κατηφόρα από δεξιά αυτή τη φορά και κατευθυνθήκαμε προς το χωματόδρομο που οδηγεί στην κοιλάδα της Φλαμπουρίτσας. Φτάνοντας στη τοποθεσία «Πουλιού Όχτος» πήραμε το μονοπάτι παράλληλα με το δρόμο που οδηγεί στο σπήλαιο. Ανηφορίσαμε το μονοπάτι  και φτάσαμε πάνω από το σπήλαιο και ύστερα κατηφορίσαμε από τη πίσω μεριά και φτάσαμε στην είσοδο του Σπηλαίου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.700μ., εκτείνεται σε 1.200τ.μ. και 8 θαλάμους και παρουσιάζει ένα σπάνιο λευκό και εντυπωσιακό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Εδώ  κατά τη μυθολογία γεννήθηκε ο αγγελιοφόρος των θεών Ερμής και κατασκεύασε την πρώτη λύρα από το καβούκι μιας χελώνας και τα νεύρα ενός βοδιού και την έκανε δώρο στο Θεό Απόλλωνα. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή εξερεύνηση μέχρι εκεί που μπορούσαμε να πάμε. Ανάψαμε τους φακούς κεφαλής και αρχίσαμε να προχωράμε στο κατηφορικό και υγρό δάπεδο του σπηλαίου. Εξερευνήσαμε μόνο τη πρώτη από τις 8 αίθουσες βλέποντας στη κορυφή της τους σταλαγμίτες και τους σταλακτίτες. Στο τέλος 2 σχοινιά οδηγούσαν σε άλλες δυο αίθουσες αλλά δεν ήμασταν προετοιμασμένοι να κατέβουμε και έτσι πήραμε κάποιες φωτογραφίες και πήγαμε προς την έξοδο. Ανεβήκαμε ξανά το μονοπάτι  και ύστερα πήραμε το κατήφορο για το χιονοδρομικό κέντρο. Στο σαλέ  καθίσαμε μέχρι να έρθει το πούλμαν για να μας κατεβάσει στα Μεσαία Τρίκαλα. Φτάνοντας εκεί συναντήσαμε και τους πεζοπόρους που και αυτοί έκαναν μια δύσκολη διαδρομή από το οροπέδιο μέχρι τα Μεσαία Τρίκαλα. Ξεκίνησαν να διασχίσουν το οροπέδιο με κατεύθυνση τη λίμνη Δασίου, που αυτό τον καιρό είχε πολύ λίγο νερό.Φτάνοντας  στην λίμνη Δασίου συνάντησαν τα ημιάγρια άλογα του οροπεδίου  και παρακολούθησαν τη μάχη δυο αρσενικών για την κυριαρχία στην αγέλη. Περνώντας τη λίμνη συνέχισαν στο μονοπάτι προς τη ράχη και μετά από λίγο στρίβοντας δεξιά  ανέβηκαν στην κορυφή Κλεφτάκη.Φθάνοντας στην κορυφή  απόλαυσαν τη θέα βλέποντας γύρω τους τα βουνά μέχρι και απέναντι τον Παρνασσό και τη θάλασσα του  Κορινθιακού κόλπου. Αφού ανέβηκαν και κατέβηκαν αρκετές κορυφές έφτασαν στον αγροτικό δρόμο.Τον διέσχισαν και κάπου στρίψαμε αριστερά σε ένα μονοπάτι που φτάνει στο Κεφαλάρι, όπου βγαίνει άφθονο νερό. Από εκεί κατηφόρισαν μέχρι την εκκλησία και κατευθύνθηκαν στον κεντρικό δρόμο, που οδηγεί στα Μεσαία Τρίκαλα.

Μια όμορφη αλλά και δύσκολη διαδρομή με ανεβάσματα σε βράχους και στη συνέχεια περιπετειώδη κατάβαση μέχρι το χωριό, κάνοντας συνολικά μια διαδρομή 5 ωρών. Κουρασμένοι όλοι από την πορεία καθίσαμε να γευματίσουμε σε τοπική ταβέρνα. Οι λιγοστοί τουρίστες μας, αφού επισκεφτήκαν το χιονοδρομικό κέντρο και τη Μονή Βλασίου, έκαναν τις βόλτες τους στα Τρίκαλα.

Μετά το γεύμα, ευχαριστημένοι όλοι από την όμορφη μέρα μας, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•