Το Σάββατο 14 Μαΐου, ξεκινήσαμε από Νίκαια και Αιγάλεω με ένα πούλμαν και φτάσαμε στη Χαλκίδα, κατά τις 9 παρά, και εκεί κάναμε τη στάση μας. Περνώντας από την παραλιακή Αρτάκη και τον Νέο Παγώντα  συνεχίσαμε προς το Προκόπι, έχοντας στο αριστερό μας χέρι το όρος Κανδήλι, μοναδικό από την άποψη ότι διαθέτει ελατόδασος σε χαμηλό ύψος, γύρω στα 500 μ., κάτι που δεν συνηθίζεται στην Ελλάδα.  Καθ΄οδόν παρουσιάστηκε αναλυτικά και εξηγήθηκε πλήρως και κατανοητά το φαινόμενο της παλίρροιας του Ευρίπου από το μικρόφωνο  και μοιράστηκε σχετικό κατατοπιστικό φυλλάδιο σε όσους ενδιαφέρονταν. Στο δρόμο τα παιδιά πήραν επίσης μέρος σε κουίζ γνώσεων και η νικήτρια κέρδισε την επόμενη παιδική εκδρομή.

 

Στρίψαμε δεξιά στον Νέο Παγώντα και πριν το χωριό Παγώντας στη διασταύρωση προς Αγία Τρίτη αφήσαμε τους πεζοπόρους της μεγάλης διαδρομής ( των 5 ωρών ), οι οποίοι θα ακολουθούσαν το φαράγγι του Γερορέματος. Οι πεζοπόροισυνέχισαν προς Αγία Τρίτη και μετά το γεφυράκι έστριψαν δεξιά και ανηφόρισαν στο χωματόδρομο προς το εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα. «Στο σημείο αυτό ακούστηκαν θόρυβοι από μηχανές από τη μεριά της Αγίας Τρίτης και σε λίγο μας προσπέρασαν δεκάδες μηχανές που έκαναν αγώνες. Ευτυχώς έστριψαν δεξιά και γλυτώσαμε από το σύννεφο σκόνης που σήκωναν όταν περνούσαν από μπροστά μας. Φτάνοντας στον  Άγ. Σπυρίδωνα κάναμε στάση για ξεκούραση και στη συνέχεια κατηφορίσαμε για το Γερόρεμα. Φτάνοντας στο ποτάμι αποφασίσαμε λόγω ζέστης να κινηθούμε στη κοίτη του ποταμού. Περπατήσαμε όλη την ώρα κάτω από τη σκιά των ιτιών και πλατανιών προσπαθώντας να περνάμε  αριστερά και  δεξιά στην όχθη του ποταμού. Ευχάριστη πορεία μέσα στη δροσούλα μόνο που και που ακουγόταν κανένα φτέρνισμα από το χνούδι των πλατανιών. Φτάσαμε μετά από λίγο στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου όπου αράξαμε κάτω από τη σκιά των αιωνόβιων δέντρων που υπήρχαν γύρω από το εκκλησάκι. Ξεκουραστήκαμε, προμηθευτήκαμε και νερό από τη βρυσούλα έξω από την εκκλησία και πήραμε πάλι το ποτάμι και συνεχίσαμε.Περάσαμε ένα στένεμα με τους τεράστιους βράχους αριστερά και δεξιά μας, καμιά ώρα μέσα στο ποτάμι, ώσπου βρήκαμε δεξιά μας δίπλα στο ποτάμι ξανά το χωματόδρομο. Συνεχίσαμε μέχρι που φτάσαμε στο εκκλησάκι του Αγ. Ευσταθίου όπου κάναμε και εδώ μια μικρή στάση. Σε μισή ώρα από εκεί φτάσαμε στον Κηρέα ποταμό και περνώντας απέναντι βρήκαμε την άσφαλτο του κεντρικού δρόμου που ενώνει την Χαλκίδα με το Προκόπι. Εδώ ήλθε το πούλμαν και μας πήγε στο Γεροπλάτανο, δίπλα στον Κηρέα ποταμό, όπου βρίσκονταν όλοι οι υπόλοιποι για το πικ-νικ», όπως τα περιέγραψε  ο αρχηγός της πεζοπορίας. Οι υπόλοιποι φτάσαμε στον Άγ.Μερκούριο, περιοχή όπου γίνονταν όμως αγώνες μηχανών «Motocross», εξαιτίας των οποίων αναγκαστήκαμε να παρακάμψουμε λίγο. Το αποτέλεσμα ήταν να κάνουμε μια πορεία 3 ωρών τελικά ( και όχι 2, όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά ) προς Πευκάρι , Μικρολίμνη, ποταμό Κηρέα. Το ποτάμι αυτό ενώνεται με τον άλλο γνωστό ποταμό της Εύβοιας, τον Νηλέα, με το ομώνυμο φαράγγι, και χύνονται μαζί στην Κρύα Βρύση στο Αιγαίο πέλαγος. Αρκετά όμορφη η διαδρομή, υπό σκιάν η περισσότερη και δίπλα στο ποταμάκι, ανάμεσα σε σχοίνα, πλάτανους, φτέρες και άλλα δέντρα, ενώ υπήρχαν και πολλά άδεντρα σημεία, που μας ταλαιπώρησαν, γιατί η θερμοκρασία είχε ανεβεί. Αναγκαζόμαστε να κάνουμε συχνά στάση, ώστε να συγκεντρωνόμαστε όλη η ομάδα αλλά και για να ανακτούμε δυνάμεις. Συναντήσαμε βοσκούς με κοπάδια με αιγοπρόβατα, καθώς και γελάδες, που έβοσκαν αμέριμνες στους αγρούς, ομορφαίνοντας ακόμα περισσότερο το τοπίο. Οι χελώνες, επίσης, που συναντήσαμε πάνω στο μονοπάτι ήταν πολλές και όλων των … ηλικιών. Πεταλούδες διαφόρων χρωμάτων και άλλα ζουζούνια φτερούγιζαν γύρω μας, ενώ τα πουλιά κρυμμένα μέσα στις φυλλωσιές συνόδευαν το βήμα μας με το γλυκό τους τραγούδι … Περάσαμε κάποια στιγμή από τη Μικρολίμνη, με λιγοστό νερό αυτήν την εποχή, και σε λίγο κατηφορίσαμε το μονοπάτι προς τον τόπο που είχαμε επιλέξει για το πικ-νικ και τα παιχνίδια μας. Το πούλμαν βρισκόταν ήδη εκεί, αλλά στην απέναντι όχθη, όπου έπρεπε να περάσουμε, για να πάρουμε τα σακίδια με τα φαγητά μας, Τσαλαβουτήσαμε λοιπόν μερικοί και τα μεταφέραμε στην πλευρά μας.

Στρώσαμε στα χαλίκια τις ψάθες και τα τραπεζομάντιλά μας και απλώσαμε πάνω όλα τα εδέσματα που είχαμε φέρει: κεφτεδάκια, ντολμαδάκια, τοστάκια, σαντουιτσάκια, φρούτα και λαχανικά, ακόμα και καφέ και γλυκίσματα. Μεγάλη και φιλόξενη η σκιά των γέρικων πλατάνων δίπλα στην όχθη, πολλά και τα κεράσματα της μιας παρέας προς την άλλη, γέλια και χαρές! Όταν άρχισαν δε τα παιχνίδια των παιδιών και τα πλατσουρίσματα στα ρηχά νερά του ποταμού Κηρέα, ζωντάνεψε ο τόπος! Έπαιξαν με μπάλες μέσα στο νερό, χρησιμοποιώντας ως τέρμα … μια πλαστική λεκάνη δεμένη με σκοινί, ώστε να μην την παρασύρει το νερό. Πολλή ώρα την πέρασαν επίσης παίζοντας και άλλα αυθόρμητα παιχνίδια μέσα στο ποτάμι.

Κατά τις 4 παρά κάτι έφτασαν στο ποτάμι, αφού τους παρέλαβε το πούλμαν από το σημείο κατάληξης της πορείας τους, και έφαγαν μαζί μας, απολαμβάνοντας κι αυτοί τη δροσιά κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια. Φύγαμε για Προκόπι στις 4:30 το απόγευμα, για προσκύνημα στον Άγ.Ιωάννη τον Ρώσο και για καφεδάκι ή παγωτό. Ο Άγιος αυτός έζησε ως σκλάβος σε έναν Τούρκο αξιωματούχο και ως το τέλος της ζωής του έμενε σε στάβλο, γιατί το ήθελε. Τα οστά του μεταφέρθηκαν από το Προκόπι της Καππαδοκίας στο Νέο Προκόπι της Εύβοιας, που δημιουργήθηκε από πρόσφυγες μετά την ανταλλαγή πληθυσμών και φιλοξενούνται στον ομώνυμο ναό.

Κάναμε στάση στην παραλιακή και όμορφη αυτήν την ώρα του απογεύματος Αρτάκη, όπου απολαύσαμε το παγωτό ή τον καφέ μας, ανασαίνοντας τη θαλασσινή αύρα και απολαμβάνοντας τη θέα της θάλασσας με το εκκλησάκι και τις βαρκούλες που λικνίζονταν στο αεράκι…

Ο χρόνος της επιστροφής μας « γέμισε » ευχάριστα ακούγοντας το διήγημα του Στράτη Μυριβήλη « Ο καπιτάνιος », που έχει να κάνει με ένα σκυλί που έσωσε τη ζωή του αφεντικού του, αλλά ο ίδιος αναγκάστηκε να το σκοτώσει, όταν το δάγκωσε ένα τσοπανόσκυλο λυσσασμένο. Συγκινητικό και διδακτικό για παιδιά και ενήλικες!

Επιστρέψαμε γύρω στις 8:30 στη Νίκαια, αφού αφήσαμε αρκετούς μικρούς και μεγάλους φίλους στο μετρό του Αιγάλεω.

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•