11 έως 13 Ιουνίου (Αγ. Πνεύματος)

Στις 11 Ιουνίου εμείς με άλλα 50 άτομα με το πούλμαν του Φυσιολάτρη ξεκινήσαμε για το ξακουστό Πάντα-Βρέχει. Το πούλμαν ξεκίνησε 7 η ώρα το πρωί απ' τη Νίκαια.

Η διαδρομή διήρκεσε πολλές ώρες. Με μια μικρή στάση στο Καρπενήσι, στις 4 το μεσημέρι φτάσαμε στη Μονή Τατάρνας. Εκεί μας υποδεχτήκαν οι μοναχοί με λουκούμι, καφέ και δροσερό νερό που έτρεχε άφθονο απ΄ την πηγή.

Προσωπικά, φοβερή εντύπωση μας έκανε η ομώνυμη γέφυρα, από την οποία περάσαμε κατά τη διαδρομή μας προς τη Μονή, που συνδέει το νομό Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας. Η ξακουστή γέφυρα της Τατάρνας, η οποία είχε βραβευθεί στο παρελθόν, ήταν μια δύσκολη και πολύ περίπλοκη κατασκευή και έμοιαζε σαν να ήταν κυκλική. Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν έπρεπε να γίνει αυτή η εξόρμηση, καθώς η Μονή ήταν 25 χιλιόμετρα μακριά απ΄ τον προορισμό μας, αλλά το θέαμα του φράγματος των Κρεμαστών σίγουρα τους αποζημίωσε.

Κατά τις 8 η ώρα φτάσαμε στη Δομνίστα εμφανώς κουρασμένοι και οι περισσότεροι ζαλισμένοι από τις παρά πολλές στροφές της διαδρομής.

Στη Δομνίστα φάγαμε σε μια τοπική ταβέρνα και πήγαμε για ξεκούραση στον όμορφο διώροφο ξενώνα μας. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί, αφού φάγαμε τραχανά από την κυρία Τούλα, οι πεζοπόροι χωριστήκαμε σε 2 ομάδες των 15 ατόμων και επιβιβαστήκαμε σε αγροτικά αυτοκίνητα, καθώς η διαδρομή για το Πάντα-Βρέχει είναι ένας δύσβατος χωματόδρομος και είναι αδύνατο να διασχιστεί με κανονικό αμάξι ή πούλμαν. Η διαδρομή ήταν 2 ώρες μέσα σε καταπράσινο τοπίο, αλλά καθόλου πληκτική, χάρη στα αστεία του κ. Κώστα Αξαρίδη. Όταν φτάσαμε στο φαράγγι, πήραμε τον απαραίτητο εξοπλισμό και ξεκινήσαμε για τον καταρράκτη. Η απόσταση που είχαμε να διασχίσουμε ήταν μόνο 800 μέτρα μέσα στο ποτάμι, αλλά, καθώς ήταν ορμητικό, ανέβαζε κατά πολύ τον δείκτη δυσκολίας της διαδρομής. Το ύψος του νερού έφτανε σε κάποια σημεία μέχρι τον ώμο μας και κάποιοι, όπως ο Άλκης, δοκίμασαν να κολυμπήσουν στα παγωμένα νερά του ποταμού. Σε κάποια σημεία το νερό ήταν τόσο ορμητικό και προχωρούσαμε με τη βοήθεια σχοινιού, για να μη μας παρασύρει το ρεύμα. Στη συνέχεια, με πολύ ομαδικό πνεύμα και χάρη και στη βοήθεια του διασώστη μας Αντώνη Κανάκη, αλλά και των πιο νέων, φτάσαμε στον προορισμό μας.

Η θέα του καταρράκτη ήταν εκπληκτική! Βγάλαμε όλοι φωτογραφίες, ενώ κάποιοι απόλαυσαν ένα φανταστικό μασάζ από τα νερά του καταρράκτη που έπεφταν από ψηλά. Μια ξαφνική βροχή όμως έκανε τους περισσότερους να τουρτουρίζουν απ΄ το κρύο και έτσι αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε γρήγορα πίσω στα οχήματα. Δυστυχώς η βροχή, αν και σταμάτησε για λίγο και αλλάξαμε τα βρεγμένα μας ρούχα, συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της επιστροφής για τη Δομνίστα. Εμείς λοιπόν και όλοι όσοι ήταν στις καρότσες των αγροτικών οχημάτων είχαμε μια περιπετειώδη επιστροφή με τη βροχή να μας χτυπάει από παντού, καθώς τα αγροτικά επέστρεφαν στη Δομνίστα. Παρεμπιπτόντως, ο κύριος Αξαρίδης δεν έχασε ούτε τότε το χιούμορ του! Ακολούθως όλοι βρεγμένοι ως το κόκαλο, με το που φτάσαμε στον ξενώνα ανάψαμε το τζάκι, βάλαμε τα βρεγμένα ρούχα να στεγνώσουν και φάγαμε τη ζεστή μας φασολάδα, φτιαγμένη από την κυρία Τούλα. Ευτυχώς κανείς από μας δεν αρρώστησε και είχαμε όλοι την ευκαιρία να απολαύσουμε τη συνέχεια της εκδρομής. Μετά το γεύμα πήγαμε όλοι για ξεκούραση και το βραδάκι κάναμε μια βόλτα στο γραφικό χωριό της Δομνίστας, όπου απολαύσαμε τα αηδόνια που ακούγονταν να κελαηδούν σε όλη τη ρεματιά δίπλα από το χωριό.

Την άλλη μέρα το πρωί αποχαιρετίσαμε την κ. Τούλα και ξεκινήσαμε για τη Μονή Προυσσού και για μια επίσκεψη στη σπηλιά του Κατσαντώνη.

Κάναμε μια ευχάριστη διαδρομή δίπλα σε νερά και καταρράκτες και φτάσαμε στη Σπηλιά. Επιστρέφοντας, αφού προμηθευτήκαμε τα παραδοσιακά καπνιστά κρέατα (προσούτο), ξεκινήσαμε για το Μεγάλο Χωριο. Εκεί κάναμε ένα μικρό περίπατο μέσα στα νερά και στα πλατάνια και ύστερα απολαύσαμε το καφεδάκι και το σπιτικό γλυκό του κουταλιού στα παραδοσιακά καφενεδάκια. Αφού προμηθευτήκαμε σπιτικές μαρμελάδες, γλυκά και διάφορα αφεψήματα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής σταματώντας μόνο για φαγητό σε κάποια τοπική ταβέρνα. Στη Νίκαια φτάσαμε κατά τις 9 το βράδυ.

Για άλλη μια φορά μια εκδρομή του Φυσιολάτρη μας άφησε κατενθουσιασμένους και ελπίζουμε οι δραστηριότητές του να συνεχιστούν.

(Το μόνο παράπονό μας είναι η «πεπαλαιωμένη» μουσική που ακουγόταν στο πούλμαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής).

Οι 18χρονοι εκδρομείς:

Καφώρος Άλκης, Κουνταρδάς Παναγιώτης

{gallery}panta-vrexei11{/gallery}