Φαράγγι Ξηριά-Παναγιά Βλογιά- Καμένα Βούρλα

Λεπτομέρειες

Τελευταία ενημέρωση : 11 Ιουλίου 2015 11 Ιουλίου 2015

Με 2 πούλμαν σχεδόν γεμάτα φύγαμε την Κυριακή 24 Μαΐου στις 7 το πρωί από τη Νίκαια και στις 7:15 από το μετρό του Αιγάλεω και ακολουθήσαμε την Εθνική Αθηνών – Λαμίας. Στο 90ό χλμ. κάναμε μια μισάωρη στάση για τις ανάγκες μας και αναχωρήσαμε για Άγιο Κωνσταντίνο, Καμένα Βούρλα έπειτα.

Καθ΄οδόν πήραμε τους οδηγούς από τους φίλους μας “ Προβομάστορες ” και ξεκινήσαμε την πορεία μας όλοι μαζί μπαίνοντας από κάποιο σημείο στην κοίτη του ποταμού Ξηριά που κατεβαίνει από την Κνημίδα, το χαμηλό βουνό στις πλαγιές του Καλλίδρομου αλλά καταπράσινο, με πολλούς χειμάρρους και οροπέδια. Και οι 2 ομάδες, της μικρής και μεγάλης διαδρομής, των 3 και 6 ωρών αντίστοιχα,  πορευτήκαμε, στην πλατιά αρχικά κοίτη, μαζί ως ένα σημείο, απολαμβάνοντας τα νερά κυριολεκτικά, μια και έπρεπε συνέχεια να περνάμε από τη μία όχθη του ποταμού στην άλλη, βουτώντας ως τη μέση του γόνατου κάποιες φορές μέσα στο σχετικά ορμητικό ρεύμα. Πετούσαμε πέτρες μέσα στο νερό, ώστε να δημιουργήσουμε γέφυρες και επινοούσαμε διάφορους τρόπους για να αποφύγουμε το “ πλατσούρισμα ”, αλλά τις περισσότερες φορές καταλήγαμε πάλι με παπούτσια μουσκεμένα. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είχαμε κόντρα τον ήλιο, αλλά δεν έλειπαν και τα πολύ σκιερά σημεία, που πρόσφεραν σημαντική ξεκούραση στους πεζοπόρους. Οι “ μεγάλοι ” ορειβάτες συνέχισαν αρκετά μέσα στο φαράγγι των Στενών Γκρεμνών από το παραποτάμιο  μονοπάτι φτάνοντας ως την έξοδο του φαραγγιού στα χαρακτηριστικά χαλάσματα ενός παλιού νερόμυλου. Περπατήσαμε κάτω από τους τεράστιους βράχους με τα στενά περάσματα που το νερό έχει σμιλέψει για αρκετά εκατομμύρια χρόνια . Μετά από σύντομη στάση στο πάνω μέρος του φαραγγιού επιστρέψαμε από την ίδια διαδρομή.  Φτάνοντας στη περιοχή της Βλογιάς αφήσαμε την κοίτη του ποταμού και πήραμε το  δασικό δρόμο που ανεβάζει στα ερείπια του  Ενετικού κάστρου. Μια μικρή περιπέτεια μέχρι να βρούμε κάποιο κινητό που χάθηκε μέσα στα χόρτα  και ύστερα κατηφορίσαμε και φτάσαμε στο εκκλησάκι της Παναγίας της Βλογιάς. Έκανε αρκετή ζέστη σε όλη τη διαδρομή και όλοι καθίσαμε  στο χώρο αναψυχής κάτω από τα τεράστια πλατάνια και με το δροσερό νερό της πηγής να ρέει άφθονο.  Να λοιπόν γιατί οι πεζοπόροι της παλιάς εποχής, κατευθυνόμενοι από τη Λαμία προς την Αθήνα, έβρισκαν  καταφύγιο για να ξεκουραστούν στο χώρο αυτό! Ένα χιλιόμετρο πιο κάτω μας περίμενε το πούλμαν και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στα Καμένα Βούρλα. Οι “ μικροί “ πεζοπόροι μετά τη στάση για “ ανατροφοδότηση ” σε ένα σημείο όπου το φαράγγι είχε αρχίσει να στενεύει επέστρεψαν πίσω από τον ίδιο δρόμο αναζητώντας τα ερείπια της αρχαίας πόλης ψηλά στο λόφο καθώς και το χώρο αναψυχής γύρω από την εκκλησίτσα της Παναγίας Ευλογίας ή Βλογιάς, όπως τη λένε οι ντόπιοι. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να βρούμε κανένα από αυτά τα “ αξιοθέατα ” και πήραμε το δρόμο για την έξοδο από το φαράγγι. Όταν φτάσαμε στο ελαιοτριβείο από όπου είχαμε ξεκινήσει ήρθε και μας πήρε το πούλμαν, το οποίο μας μετέφερε σε μια καφετέρια- εστιατόριο πάνω στο δρόμο, όπου αναμέναμε και τους ορειβάτες τρώγοντας κάτι ή πίνοντας καφεδάκι κάτω από τη σκιά των δέντρων.

Στα Καμένα Βούρλα, τη σημαντική κάποτε λουτρόπολη με τις ιαματικές πηγές, είχαν παραμείνει οι λιγοστοί “ τουρίστες ” μας,  οι οποίοι είχαν στο μεταξύ επισκεφθεί τη Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρος ή Μοναστήρι της Καρυάς ή της Αγίας Σωτήρας. Βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τον Γοργοπόταμο, σε ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον, μέσα στη σκιά πανύψηλων αιωνόβιων δέντρων και έχει μια εξαιρετική θέα προς την Εύβοια. Το καθολικό του ανάγεται στον 11^ο ή 12^ο αι. και κάποτε εδώ βρίσκονταν 300 μοναχοί. Στα σύγχρονα χρόνια χτίστηκε πάλι, στα 1963, μετά τις πολλές καταστροφές που υπέστη και σήμερα αποτελεί ένα νοικοκυρεμένο σύνολο.

Στην παραλία των Καμένων Βούρλων  έμειναν όσοι ήθελαν να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, ενώ όσοι προτίμησαν τα ζεστά ιαματικά μπάνια κατευθύνθηκαν προς τις πηγές Κονιαβίτη και τα Καλλυντικά λίγο πιο πέρα. Ιδανικές οι πηγές για αναπνευστικά προβλήματα και ρευματοπάθειες, ενώ φημίζονται και για τις καλλυντικές τους ιδιότητες.

Αφού απόλαυσαν και οι μεν και οι δε το μπάνιο τους, όλοι μαζί φύγαμε από τα Καμένα Βούρλα κατά τις 18:30 μ.μ. και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Νίκαια.

Καταφύγιο Πάρνωνα – Μεγάλη Τούρλα – Μονή Μαλεβής - Άγιος Πέτρος

Λεπτομέρειες

Τελευταία ενημέρωση : 11 Ιουλίου 2015 11 Ιουλίου 2015

Το Σάββατο, 16 Μαΐου 2015,  ο Φυσιολάτρης πραγματοποίησε μια εκδρομή στον Πάρνωνα. Μια υπέροχη εκδρομή στον κατάφυτο Πάρνωνα , που αν και μακριά από την Αθήνα για μονοήμερη, άξιζε  που την επιλέξαμε.

Ξεκινήσαμε πολύ πρωί από τη Νίκαια, στις 6.15, παίρνοντας το δρόμο προς Τρίπολη. Μετά από μια σύντομη στάση  για καφέ στο Αρτεμίσιο, κατευθυνθήκαμε προς τη Σπάρτη. Μετά από λίγο  στρίψαμε αριστερά προς τις Καρυές και τη Βαμβακού. Φτάσαμε στο  χωριό Καρυές Λακωνίας,  με τα  ομοιώματα από τις όμορφες Καρυάτιδες ψηλά στην είσοδο του χωριού. Το χωριό είναι χτισμένο στις δυτικές πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 950 μέτρων, στη θέση της ομώνυμης αρχαίας πόλης, στην οποία οφείλουν το όνομά τους οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου της Ακρόπολης των Αθηνών και εδώ γιορτάζονταν την αρχαία εποχή τα Καρυάτεια προς τιμή της θεάς Άρτεμης. 

Στη συνέχεια, αφού περάσαμε τη Βαμβακού , που βρίσκεται στα 960 μέτρα υψόμετρο στις πλαγιές του Πάρνωνα, ανηφορίσαμε για το  ορειβατικό καταφύγιο του Πάρνωνα στα 1450 μέτρα υψόμετρο. Φτάνοντας στο καταφύγιο οι ορειβάτες ξεκίνησαν για τη Μεγάλη Τούρλα , την υψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα που βρίσκεται στα 1935 μέτρα υψόμετρο, ενώ οι πεζοπόροι θα έκαναν μια πιο ήπια διαδρομή  και θα κατέληγαν στη Μονή Μαλεβής.Πριν ξεκινήσουν κι αυτοί, επισκέφτηκαν πρώτα το καταφύγιο του Πάρνωνα.

Περισσότερα: Καταφύγιο Πάρνωνα – Μεγάλη Τούρλα – Μονή Μαλεβής - Άγιος Πέτρος

Παιδική εκδρομή στην Άνω Στενή & την Αγία Κυριακή Ευβοίας

Λεπτομέρειες

Τελευταία ενημέρωση : 01 Ιουνίου 2015 01 Ιουνίου 2015

Ξεκινήσαμε με 2 πούλμαν από τη Νίκαια στις 7:15 το πρωί του Σαββάτου 9 Μαΐου και γύρω στις 7:30, έχοντας παραλάβει κι από το σταθμό του μετρό Αιγάλεω αρκετούς μικρούς και μεγάλους φίλους, αναχωρήσαμε για Χαλκίδα, όπου κάναμε στάση για μισή ώρα. Στην “ αγουροξυπνημένη “ όμορφη πόλη παρακολουθήσαμε το παλιρροϊκό φαινόμενο του Ευρίπου, με τα νερά που αλλάζουν φορά κάθε 6 ώρες, μοναδικό στον κόσμο, κάναμε βολτίτσες στη νησιωτική κυρίως πλευρά της με τα μαγαζάκια που έχουν θέα στο κάστρο του Καράμπαμπα πάνω στο λόφο της Κανήθου, ήπιαμε καφεδάκι και φάγαμε κάτι ελαφρύ, ώστε να έχουμε δυνάμεις για τη διαδρομή. Φύγαμε για Άνω Στενή στη συνέχεια, η οποία μαζί με την Κάτω αποτελούν ένα από τα γραφικότερα χωριά της Εύβοιας στις παρυφές της Δίρφης, του ψηλότερου βουνού της νησιωτικής Ελλάδας. Ώσπου να φτάσουμε στο σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας, οι μικροί μας φίλοι έλαβαν μέρος σε προφορικό διαγωνισμό γνώσεων μέσα στο πούλμαν. Η δίωρη πεζοπορία για τους 25 μικρούς αλλά και τους περισσότερους μεγάλους εκδρομείς έγινε στο μονοπάτι Σ3 της Δίρφης , ενώ οι λιγοστοί γενναίοι ορειβάτες στη μεγάλη διαδρομή ανηφόρισαν και σκαρφάλωσαν στη κορυφή Πορτάρη (1453μ) στο Ξεροβούνι και στη συνέχεια  κατηφόρισαν μέχρι την Άνω Στενή. Η μικρή διαδρομή, κατηφορική συνεχώς, παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον, αφού περνούσαμε μέσα από δάσος με πανύψηλα δέντρα, δρυς, έλατα, πεύκα κ.ά. Στο τέλος της διαδρομής μας έκανε παρέα διαρκώς το μουρμουρητό του ποταμού, που μας συνόδευσε ως το Πλατανόρεμα, όπου καταλήξαμε για το πικ-νικ και τα παιχνίδια μας. Εδώ οι μικροί μας φίλοι έπαιξαν τα μήλα, έβαλαν στόχο την κουδούνα και έμαθαν με τη βοήθεια του “ δασκάλου ” τους Αντώνη Κανάκη να παίζουν frisbies. Ο καιρός ήταν ένας πολύ καλός σύμμαχος, αλλά δεν έλειπε και η λίγη δροσούλα καθώς ερχόταν το απογευματάκι. Έτσι φύγαμε, όταν άρχιζαν να εμφανίζονται και οι ορειβάτες μας, για την Αγία Κυριακή στα Καμπιά, κοντά στο φαράγγι του Χάβου. Πολύ όμορφη η τοποθεσία όπου έχει κτιστεί η μικρή εκκλησία της Αγίας Κυριακής, μέσα σε ένα σπήλαιο, με άφθονα νερά να τρέχουν γύρω, που σχηματίζουν μικρούς καταρράκτες και λιμνούλες με πράσινα νερά. Μείναμε στον όμορφο και δροσερό χώρο για μισή ώρα περίπου, προσκυνήσαμε στο εκκλησάκι, αγοράσαμε ρίγανη, μέλι και άλλα μικροπράγματα από τους πλανόδιους πωλητές και φύγαμε για Νέα Αρτάκη. Ο μικρός αρχικά οικισμός δημιουργήθηκε μετά την καταστροφή της Αρτάκης της Μ. Ασίας, όταν ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ οι πρόσφυγες μετά την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών. Στην παραλία της δεύτερης σήμερα σε μέγεθος πόλης της Εύβοιας μετά τη Χαλκίδα παραμείναμε για μιάμιση ώρα, για βόλτες, μπάνιο στη θάλασσα - για όσους το επιθυμούσαν- , καφεδάκι, παγωτάκι, παιχνίδι στην παιδική χαρά για τα παιδιά μας και ό,τι άλλο ήθελε ο καθένας. Ευχαριστημένοι αναχωρήσαμε κι από εκεί στις 18:30 περίπου για Νίκαια, όπου φτάσαμε νωρίς, κατά τις 8 το βράδυ.

Πρωτομαγιά στην Κυπαρισσία

Λεπτομέρειες

Τελευταία ενημέρωση : 01 Ιουνίου 2015 01 Ιουνίου 2015

Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια την Παρασκευή της Πρωτομαγιάς, στις 7 το πρωί, με ένα πούλμαν, το οποίο γέμισε εντελώς στο μετρό του Αιγάλεω, με κατεύθυνση προς Κόρινθο, όπου σταματήσαμε για λίγο, για τις άμεσες ανάγκες μας. Μια 2^η στάση κάναμε στη Μεγαλόπολη τελικά, γύρω από την πλατεία της οποίας υπήρχαν αρκετά καταστήματα για καφεδάκι, καλό γαλακτομπούρεκο και ό,τι άλλο χρειαζόμαστε. Η πόλη αυτή ιδρύθηκε το 370 π.Χ. από το Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα, μετά την επιτυχημένη για τους Θηβαίους μάχη των Λεύκτρων, από απελεύθερους είλωτες αλλά και Αρκάδες από τις γύρω περιοχές, για να αποτελέσει το “αντίπαλον δέος” της Σπάρτης. Σήμερα είναι μια σύγχρονη πόλη και είναι γνωστή ιδιαίτερα για την εξόρυξη λιγνίτη από τη Δ.Ε.Η. και τα μεγάλα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια που ιδρύθηκαν από τη δεκαετία του 1960 και πέρα. Κατευθυνθήκαμε έπειτα προς το Μανιάκι και συγκεκριμένα τη θέση “ Ταμπούρια ”,  στο λόφο όπου βρίσκεται ανδριάντας του Παπαφλέσσα και η πυραμίδα-μνημείο της θρυλικής “ Λεωνίδειας ” μάχης που διεξήχθη εδώ στις 20 Μαΐου του 1825, όταν ο ρασοφόρος αγωνιστής και πολιτικός Γρηγόριος Δικαίος Παπαφλέσσας προσπάθησε να αναχαιτίσει τις δυνάμεις του Τουρκοαιγύπτιου Ιμπραήμ και έπεσε ηρωικά μαχόμενος μαζί με τους λίγους συναγωνιστές του. Και ο ίδιος ο Ιμπραήμ λέγεται πως αναγνώρισε τη γενναιότητά του και ανέβηκε σε μια πέτρα και τον φίλησε νεκρό στο μέτωπο. Κοντά στο μνημείο βρίσκεται και η εκκλησία της Αγιανάστασης, όπου φυλάσσονται, κατά την παράδοση τα οστά του Παπαφλέσσα. Φεύγοντας σταματήσαμε για λίγο, για να αποτίσουμε φόρο τιμής, μπροστά στον ανδριάντα του ήρωα στην είσοδο του χωριού, στο οποίο έχει ιδρυθεί και το “Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Παπαφλέσσας”. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να το δούμε, γιατί ήταν κλειστό.

Περισσότερα: Πρωτομαγιά στην Κυπαρισσία