×

Προειδοποίηση

JFolder: :files: Η διαδρομή δεν καταλήγει σε φάκελο. Διαδρομή: [ROOT]/images/stories/galleries/2013/ekdromi6.10.13
JFolder: :files: Η διαδρομή δεν καταλήγει σε φάκελο. Διαδρομή: [ROOT]/images/stories/galleries/2013/ekdromi21.9.13
×

Σημείωση

There was a problem rendering your image gallery. Please make sure that the folder you are using in the Simple Image Gallery plugin tags exists and contains valid image files. The plugin could not locate the folder:

Ερέτρεια & Λίμνη Δυστού

Στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής εβδομάδας πτηνών αποφασίσαμε να κάνουμε αυτήν την εξόρμηση στην περιοχή του Δύστου και έτσι το Σάββατο, 6 Οκτωβρίου, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 7:15 και, αφού παραλάβαμε και τους υπόλοιπους φίλους από το Μετρό Αιγάλεω και από την Εθνική Οδό, φτάσαμε στη Χαλκίδα.

Παραμείναμε στην πρωτεύουσα της Εύβοιας για ¾ της ώρας για μια μικρή περιήγηση στην πόλη και καφεδάκι στην παραλία. Παρατηρήσαμε για άλλη μια φορά το παλιρροϊκό φαινόμενο του Ευρίπου, κάναμε βόλτες από την πλευρά του Τούρκικου φρουρίου του Καράμπαμπα και στην όμορφη διαδρομή δίπλα στον πορθμό από τη μεριά της νέας πόλης, με τις πολλές καφετέριες, και έπειτα φύγαμε για Ερέτρια.

 

Εκεί ξεναγηθήκαμε από την ξεναγό μας Αναστασία πρώτα στο αρχαιολογικό Μουσείο με τα αξιόλογα ευρήματα της περιοχής της Ερέτριας και του Λευκαντίου, όπως ο πήλινος Κένταυρος, ενδιαφέροντα αγγεία με περίεργα σχήματα, παναθηναϊκοί αμφορείς, κτερίσματα, το γλυπτό σύμπλεγμα του Θησέα και  της Αντιόπης από το ναό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, και έπειτα στο χώρο του αρχαίου θεάτρου, στην οικία των φηφιδωτών και στα ερείπια του παραπάνω ναού.

Περάσαμε από την παραλιακή Αμάρυνθο πρώτα, από το « βιομηχανικό » Αλιβέρι και καταλήξαμε στο χωριό Δύστος αρχικά, όπου αφήσαμε λίγους φίλους που δεν επιθυμούσαν να πεζοπορήσουν, και στη λίμνη Δύστου έπειτα, στην οποία κάναμε μιάμισης ώρας πορεία ως το λόφο Καστρί, όπου και τα ερείπια της τειχισμένης πόλης της κλασικής και ελληνιστικής εποχής.

Παρόλο που η λίμνη είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000, ο υδροβιότοπος αυτός ελάχιστα ίχνη υδάτινου στοιχείου σώζει, μια και στο μεγαλύτερό της μέρος η « λίμνη » καλλιεργείται με διάφορα προϊόντα από τους κατοίκους της περιοχής. Ελάχιστα και τα πτηνά ( βαλτόπαπιες και μικροτσικνιάδες κυρίως ), που καταφέραμε να δούμε να ξεπετάγονται μέσα από τους πολλούς καλαμιώνες. Γι΄αυτή τη λίμνη μάλιστα μαρτυρείται πάνω σε ενεπίγραφη στήλη από το ναό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα,  ότι έγινε προσπάθεια αποξήρανσης από Ερετριείς, και κατά τον 4ο αι. π.Χ. Σήμερα βέβαια η λίμνη απειλείται κυρίως από την υπεράντληση και τις εντατικές καλλιέργειες.

Στα Νέα Στύρα λίγη αργότερα απολαμβάναμε το μπανάκι μας στη θάλασσα, για όσους αφήφισαν τη δροσούλα που επικρατούσε, το φαγητό μας στην αμμουδιά  με την παρέα μας ή σε κάποιο παραλιακό μαγαζάκι, τη βόλτα στην παραλία, μέχρι την ώρα αναχώρησης με το πλοίο για Αγία Μαρίνα. Φτάσαμε εκεί σε ¾ περίπου, μετά από μια όμορφη διαδρομή που απολαύσαμε από το κατάστρωμα και μπήκαμε στην « τελική ευθεία » για την επιστροφή μας.

Το πούλμαν μας έφερε στη Νίκαια κατά τις 8:30, με την αίσθηση ότι, παρόλο που η λίμνη και οι φτερωτοί κάτοικοί της δε μας « φανερώθηκαν », εμείς είχαμε κάνει το χρέος μας – το αφιέρωμά μας στην « ημέρα των πτηνών» .

{gallery}2013/ekdromi6.10.13{/gallery}

Εκδρομή στην Ύδρα

 Είχε κάτι ιδιαίτερο αυτή η εκδρομή την 21η Σεπτεμβρίου, αφού ξεκινήσαμε από Νίκαια και Αιγάλεω στη συνέχεια μια μεγάλη παρέα με 2 πούλμαν ( ένα διώροφο και ένα 50άρι ) και στην Ερμιόνη πήραμε πλοίο ναυλωμένο ειδικά για μας για την Ύδρα. Πρωτοπορήσαμε έτσι, αφού δεν πήραμε ταχύπλοο από τον Πειραιά, πράγμα που θα έκανε τη διαδρομή μας λιγότερο ενδιαφέρουσα. Η καθιερωμένη στάση στον Ισθμό μας επέτρεψε να ξεμουδιάσουμε λίγο, να πιούμε καφεδάκι ή να « ενισχύσουμε » με κάποιο σνακ τον οργανισμό μας. Είχαμε ξεκινήσει από πολύ πρωί, αξημέρωτα ακόμα, κατά τις 6, και χρειαζόταν αυτή η ανάπαυλα...

Στη διαδρομή μας προς νότο περάσαμε από το αρχαίο λιμάνι των Κεγχρεών, τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης και για άλλη μια φορά θαυμάσαμε από ψηλά την Παλιά –Αρχαία Επίδαυρο, με το μικρό θέατρο στο λεγόμενο « Νησί » και όλη την πράσινη κοιλάδα της. Περάσαμε έξω από το Κρανίδι με τα καπετανόσπιτα και τα πλακόστρωτα σοκάκια του, τα Δίδυμα, γνωστά από τα 2 σπήλαια που δημιουργήθηκαν από κατακρήμνιση του εδάφους αλλά και τις αυτοφυείς τουλίπες τους, και σχετικά κοντά στην Κοιλάδα, όπου και το νεολιθικό σπήλαιο Φράγχθη. Φτάσαμε κατά τις 10 στην όμορφη πόλη – νησί της Ερμιόνης, σημαντικό ανταγωνιστικό θέρετρο σήμερα, όπου μας περίμενε το καράβι για την Ύδρα.

Λίγο συννεφιασμένη η μέρα μας, αλλά αυτό δε μας πτόησε καθόλου. Αντιθέτως απολαύσαμε περισσότερο τη σχεδόν μιας ώρας διαδρομή ως την Ύδρα, από το κατάστρωμα οι περισσότεροι. Είχαμε έτσι την ευκαιρία να δούμε από πολύ κοντά το πευκοδάσος του Μπιστιού, στο ομώνυμο ακρωτήρι της Ερμιόνης, όπου είναι ευδιάκριτα τα αρχαία τείχη της πόλης, και από σχετικά κοντινά απόσταση τη νήσο Δοκό. Μόλις που διέκρινες τα ερείπια του βυζαντινού κάστρου, μετέπειτα ενετικού, στο μικρό αυτό και άγονο νησί, που όμως είχε μεγάλη στρατηγική σημασία στα παλαιότερα χρόνια. Από το βυθό του ανελκύστηκε το 1975 σημαντικό κεραμικό φορτίο πλοίου, αποτελούμενο από πλήθος αγγείων και σκευών καθημερινής χρήσης. Το ναυάγιο  χρονολογήθηκε στα 2200 π.Χ.

Αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι της Ύδρας κατά τις 11:30 και ξεκινήσαμε, οι περισσότεροι,  αμέσως την πορεία μας προς τα νοτιοδυτικά, έχοντας ως απώτερο προορισμό μας την παραλία του Μώλου. Αφήσαμε πίσω μας τις βραχώδεις παραλίες Σπηλιά και Υδρονέτα, τα « Κανόνια » και το  «Περίπτερο » από πάνω, το μύλο της Σοφίας Λόρεν καθώς και το άγαλμα με « Το παιδί και το δελφίνι »  και σε λίγη ώρα συναντήσαμε το Αυλάκι, συνοικία με μικρή παραλία κι αυτή, στην οποία φτάνει κανείς με κάποια σκαλάκια.

Το Μεγάλο και το Μικρό έπειτα Καμίνι ήταν οι  2 επόμενες γραφικές παραλίες, στις οποίες σταμάτησαν όσοι δεν ήθελαν να συνεχίσουν. Στο τελευταίο βρίσκεται και το λεγόμενο Καστέλο. Κάποιους ακόμα τους κέρδισαν η παραλία του Βλυχού, με τον όμορφο οικισμό, καθώς και οι Πλάκες Βλυχού, λίγο πιο πέρα. Λιγότεροι οι γενναίοι που έφτασαν ως  τον Παλαμιδά, σημερινό ναυπηγείο, όπου κάποτε βρισκόταν το αρχοντικό του Καπουδάν Πασά. Γύρω στα 10 άτομα κατάφεραν μετά από σχετική αναζήτηση να προσεγγίσουν την παραλία του Μώλου και, αφού κολύμπησαν εκεί,  επέστρεψαν τελευταίοι πίσω στη Χώρα.

Όσοι φίλοι έμειναν εξαρχής στην πόλη της Ύδρας, έκαναν βόλτες στα στενά σοκάκια, τις μικρές πλατείες, ανηφόρισαν προς το Αρχοντικό του Λάζαρου Κουντουριώτη, παράρτημα του Εθν.Ιστορικού Μουσείου, επισκέφθηκαν το Μουσείο της Ύδρας, όπου ανάμεσα στα άλλα φυλάσσεται ταριχευμένη η καρδιά του Α. Μιαούλη, το Εκκλησιαστικό Μουσείο στη Μητρόπολη, έκαναν το μπάνιο τους σε κάποια κοντινή παραλία, όπως και το Μανδράκι, γευμάτισαν, αγόρασαν τα περίφημα αμυγδαλωτά του νησιού και πέρασαν ευχάριστα τις ώρες τους ως τις 5 το απόγευμα, οπότε και επιβιβαστήκαμε όλοι μαζί στο πλοίο της επιστροφής.

Μετά από μια εξίσου όμορφη θαλάσσια διαδρομή φτάσαμε στην Ερμιόνη, μπήκαμε στα πούλμαν και πήραμε το δρόμο για τη Νίκαια. Μια στάση στο όμορφο Κολιάκι για «προμήθειες» και σύντομη ξεκούραση βοήθησε ώστε να επιστρέψουμε πραγματικά ανανεωμένοι και ευχαριστημένοι από την « πρωτότυπη» εκδρομή μας. 

{gallery}2013/ekdromi21.9.13{/gallery}

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εκδρομή στην Κρήτη

1η ημέρα 5-9 Πέμπτη

Η αναχώρηση για το υπέροχο νησί της Κρήτης έγινε Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου στις 18:30. Στη Νίκαια και στο Μετρό Αιγάλεω επιβιβαστήκανε στα πούλμαν οι πρώτοι ταξιδιώτες και κάποιους τους συναντήσαμε στο λιμάνι του Πειραιά.  Φορτώσαμε τις βαλίτσες μας στα πούλμαν και πήραμε μαζί μας μόνο ό,τι θα χρειαζόμασταν πάνω στο πλοίο ΕΛΥΡΟΣ της ΑΝΕΚ, το οποίο απέπλευσε από το λιμάνι του Πειραιά στις 21:00, για να καταπλεύσει στις 06:00 το πρωί της Παρασκευής στο λιμάνι της Σούδας. Με την άφιξή μας στο λιμάνι συνειδητοποιήσαμε την αντίθεση μεταξύ των σκοτεινών πολεμικών πλοίων που ναυλοχούσαν σε ετοιμότητα για επέμβαση στη σπαρασσόμενη Συρία και του κατάφωτου κρουαζιερόπλοιου που μετέφερε τουρίστες για αναψυχή στα Χανιά.

2η μέρα 6-9 Παρασκευή

Δεν είχε ξημερώσει καλά-καλά όταν η ορειβατική ομάδα επιβιβάστηκε στο μικρό  πούλμαν και ξεκίνησε για το οροπέδιο του Ομαλού. Όταν φτάσαμε στην είσοδο  του φαραγγιού, προμηθευτήκαμε από το κυλικείο τα απαραίτητα τρόφιμα για την πεζοπορία μας και ξεκινήσαμε γύρω στις 09:00 περίπου για το μαγευτικό Φαράγγι της Σαμαριάς. Η πεζοπορία στην αρχή ήταν κάτω από πανύψηλα κυπαρίσσια  και κατηφορική, ενώ αργότερα, όταν φτάσαμε στην κοίτη του ποταμού, η βλάστηση έγινε πιο αραιή και η ζέστη πιο έντονη. Σε τακτά διαστήματα υπήρχαν βρύσες, για να ξεδιψάσεις, και παγκάκια, για να ξεκουραστείς. Τα μονοπάτια, ιδιαίτερα στην έντονη κατηφοριά, ήταν ωραία διαμορφωμένα με φυσικά υλικά (πέτρες, κλαδιά και κορμοί δέντρων), για να διευκολύνουν την κατάβαση. Η τοπική δασική υπηρεσία έχει κάνει πολύ καλή δουλειά.

Περισσότερα: Εκδρομή στην Κρήτη

Εκδρομή στις Σπέτσες

Με 2 πούλμαν σχεδόν πλήρη ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς το  πρωί της πρώτης Σεπτέμβρη από τη Νίκαια, ώστε να προλάβουμε, στις 10:30, το πλοίο που θα μας περνούσε απέναντι στις Σπέτσες από την παραλιακή Κόστα της Αργολίδας.

Μετά από ένα μικρό ατύχημα όμως στο δρόμο(λάστιχο στο πούλμαν)  και μια μεγαλύτερης διάρκειας, αναγκαστική, στάση στο Σ.Ε.Α. Μεγάρων για αλλαγή του, πήραμε τα μικρά καΐκια, που μας έφεραν στις «αρωματοφόρες» Σπέτσες (Ίζολα ντι σπέτσιε για τους Ενετούς) γύρω στις 11 η ώρα.

Περισσότερα: Εκδρομή στις Σπέτσες

Ναύπλιο, Επίδαυρος, Ερμιονίδα

Πρωταρχικός στόχος του διημέρου αυτού, 3&4 Αυγούστου, για 3η συνεχή χρονιά, η παρακολούθηση παράστασης στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, αυτή τη φορά του σατυρικού δράματος «Κύκλωψ» του Ευριπίδη. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, κατά τις 7 το πρωί από τη Νίκαια, παραλάβαμε και λίγους ακόμα φίλους από το Μετρό του Αιγάλεω και μετά από μια σύντομη στάση στον Ισθμό φτάσαμε στο Ναύπλιο γύρω στις 10 η ώρα. Ανεβήκαμε πρώτα με το πούλμαν στο κάστρο του Παλαμηδιού, στο στρατιωτικό «μπαρόκ» φρούριο από τη Β΄Ενετοκρατία στο Ναύπλιο. Μπήκαμε στη φυλακή του Κολοκοτρώνη, στον προμαχώνα του Αγ. Ανδρέα, καθώς και στο ομώνυμο εκκλησάκι. Εξερευνήσαμε τους κοντινότερους προμαχώνες και φύγαμε, κάποιοι από τα 999 σκαλιά και οι υπόλοιποι με το πούλμαν.  Κατά την κάθοδό μας  (με το πούλμαν) περάσαμε από το σημερινό νεκροταφείο, δίπλα στο οποίο βρίσκεται το μνημείο του «Λέοντα των Βαυαρών», γλυπτό Γερμανού καλλιτέχνη στη μνήμη των ακολούθων του Όθωνα που πέθαναν από τύφο στα 1833-4.

Περισσότερα: Ναύπλιο, Επίδαυρος, Ερμιονίδα